دوره 32، شماره 209 - ( خرداد 1401 )                   جلد 32 شماره 209 صفحات 52-43 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (772 مشاهده)
سابقه و هدف: تهوع و استفراغ یک عارضه شایع بعد از اعمال جراحی است. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر میدازولام، اندانسترون و ترکیب آنها در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از جراحی استرابیسم انجام گرفت.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی شده، 140 بیمار کاندید عمل استرابیسم، در چهار گروه 35 نفره توزیع شدند. در چهار گروه به‌ترتیب mg/kg0/075 میدازولام، mg4 اندانسترون، ترکیب اندانسترون-میدازولام و نرمال سالین به‌صورت وریدی قبل از بیهوشی تزریق شد. بیماران تا 24ساعت بعد عمل پیگیری شدند و بروز و شدت تهوع و استفراغ و دیگر عوارض، ارزیابی و بین گروه ها مقایسه شد.
یافتهها: در طی مطالعه، 10 نفر (37 درصد) از گروه شاهد، 6 نفر (19/4 درصد) از گروه اندانسترون، 8 نفر (28/6 درصد) از گروه میدازولام و 2 نفر (6/3 درصد) از گروه اندانسترون- میدازولام دچار تهوع شدند. بین چهار گروه تفاوت معنی‌داری وجود داشت (0/019=P). 6 نفر (22/2 درصد) از گروه شاهد، 5 نفر (16/1درصد) اندانسترون، 4 نفر (14/3 درصد) میدازولام و 1 نفر (3/1 درصد) میدازولام- اندانسترون دچار استفراغ شدند، ولی تفاوت چهار گروه، معنیدار نبود (0/18=P). شدت تهوع و استفراغ بعد عمل نیز در بین چهار گروه تفاوت معنیدار داشت و گروه میدازولام-اندانسترون از شدت کم‌تری در دو ساعت بعد عمل (0/009=P) و 24 ساعت بعد عمل (0/001>P) برخوردار بودند.
استنتاج: استفاده از میدازولام- اندانسترون با کاهش بروز تهوع و استفراغ بعد عمل نسبت به میدازولام یا اندانسترون همراه بود و رضایتمندی بیش‌تر بیماران را به همراه داشت. لذا با توجه به تاثیر بالاتر ترکیب دو دارو و عدم تاثیر سوء بر پارامترهای همودینامیک، استفاده از آن درجراحی استرابیسم نسبت به اندانسترون یا میدوزولام تنها می تواند، ارجح باشد.

شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 8N20180416039326IRCT
متن کامل [PDF 440 kb]   (348 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: بیهوشی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.