دوره 31، شماره 196 - ( اردیبهشت 1400 )
جلد 31 شماره 196 صفحات 100-92 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (901 مشاهده)
سابقه و هدف: نشانگرهای فراگفتمان نقش بسزایی در مهارت نوشتار آکادمیک دارند. آن‌ها پلی میان نویسندگان و خوانندگان ایجاد می‌کنند و متن را برای خوانندگان قابل فهم‌تر می‌کنند. بنابراین هدف مطالعه حاضر مقایسه وضعیت استفاده از نشانگرهای فراگفتمان در بخش‌های مقدمه، روش‌ها، نتایج و بحث (IMRaD) در مقالات پزشکی انگلیسی زبان در مجلات ISI ایرانی و آمریکا بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی که در سال 1399 انجام شد، 60 مقاله منتشر شده در مجلات پزشکی ایران و 60 مقاله منتشر شده در مجلات پزشکی آمریکا انتخاب شده است. بر اساس مدل هایلند، نشانگرهای فراگفتمان شناسایی شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل شدند. در نهایت، از آزمون t برای مقایسه میانگین نشانگرهای فراگفتمان در مجلات پزشکی ایرانی و آمریکایی استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین نشانگرهای فراگفتمان مورد استفاده نویسندگان ایرانی و غیر ایرانی به ترتیب 40/5 و 78/5 بود. نتیجه آزمون t نشان می‌دهد که مقدار P برای کل نشانگرهای فراگفتمان اعمال شده توسط نویسندگان پزشکی ایرانی و غیرایرانی 377/0 بوده است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که از نظر استفاده از نشانگرهای فراگفتمان راهنمایی و تعاملی بین دو گروه از نویسندگان تفاوت معناداری وجود ندارد.
استنتاج: آموزش بیش‌تر در استفاده از نشانگرهای فراگفتمان نه تنها به نویسندگان کمک می‌کند تا منسجم تر بنویسند بلکه خوانندگان را قادر می سازند متن را به راحتی درک و با نویسندگان ارتباط برقرار کنند. بنابراین نشانگرهای فراگفتمان کیفیت نوشتن را بهبود می‌بخشند و قابل درک بودن متن را افزایش می‌دهند.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی که در سال 1399 انجام شد، 60 مقاله منتشر شده در مجلات پزشکی ایران و 60 مقاله منتشر شده در مجلات پزشکی آمریکا انتخاب شده است. بر اساس مدل هایلند، نشانگرهای فراگفتمان شناسایی شدند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل شدند. در نهایت، از آزمون t برای مقایسه میانگین نشانگرهای فراگفتمان در مجلات پزشکی ایرانی و آمریکایی استفاده شد.
یافته‌ها: میانگین نشانگرهای فراگفتمان مورد استفاده نویسندگان ایرانی و غیر ایرانی به ترتیب 40/5 و 78/5 بود. نتیجه آزمون t نشان می‌دهد که مقدار P برای کل نشانگرهای فراگفتمان اعمال شده توسط نویسندگان پزشکی ایرانی و غیرایرانی 377/0 بوده است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که از نظر استفاده از نشانگرهای فراگفتمان راهنمایی و تعاملی بین دو گروه از نویسندگان تفاوت معناداری وجود ندارد.
استنتاج: آموزش بیش‌تر در استفاده از نشانگرهای فراگفتمان نه تنها به نویسندگان کمک می‌کند تا منسجم تر بنویسند بلکه خوانندگان را قادر می سازند متن را به راحتی درک و با نویسندگان ارتباط برقرار کنند. بنابراین نشانگرهای فراگفتمان کیفیت نوشتن را بهبود می‌بخشند و قابل درک بودن متن را افزایش می‌دهند.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
مدیکال ژورنالیسم
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |