دوره 31، شماره 198 - ( تیر 1400 )
جلد 31 شماره 198 صفحات 47-40 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1726 مشاهده)
سابقه و هدف: پاپیلوما ویروس انسانی(HPV) از جمله عوامل عفونی است که در انسان منجر به زگیل و بدخیمی های پوستی ژنیتال و غیرژنیتالی می شود. پروتئین E7این ویروس، انکوپروتئین کوچکی است که هدف اصلی در واکسن های درمانی محسوب می شود. پروتئین E7 به همراه HIV-1 پپتید Tat(49-59)نقش حفاظتی ایفا نموده که منجر به پاسخ ایمنی Th1 و CTLs ها می شود. هدف از این مطالعه طراحی پروتئین نوترکیب HIV-1 Tat 49-59/HPV16, 18, 6, 11 E7 در محیط آزمایشگاهی بود تا بتوان عملکرد این آنتی ژن را در بیان MHC1 مورد بررسی قرار داد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه جهت بررسی بیان MHC1 و همچنین عملکرد پپتید Tat در عرضه پروتئین نوترکیب به سطح MHC1 از رده سلولی ماکروفاژ J774 استفاده شد. رده سلولی ماکروفاژ موشی J744 با غلظت‌های 10، 50 و 100 میکروگرم از هر یک از پروتئین‌های دارای پپتیدTat و فاقد پپتیدTat تیمار شدند. پس از 24 ساعت سلول ها جمع آوری و سپس توسط دستگاه فلوسایتومتری خوانش شد.
یافته‌ها: در این بررسی سلول های J774 با پروتئین های E7-Tat و E7 در غلظت‌های مختلف تریت و مورد ارزیابی قرار گرفتند. این مطالعه نشان می دهد که غلظت 10 میکروگرم از پروتئین E7-Tat منجر به افزایش بیان MHC1 شده است، در حالی که در غلظت های بالاتر از این پروتئین، بیان مولکول MHC1 نسبت به گروه فاقد Tat کاهش چشمگیری داشته است.
استنتاج: بررسی این مطالعه نشان می‌دهد که پروتئین E7-Tat در غلظت‌های پایین‌تر می‌تواند به عنوان محرکی در جهت افزایش بیان MHC1 عمل کند و به نظر می‌رسد که می تواند در واکسن‌های تراپئوتیک مورد استفاده قرار گیرد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه جهت بررسی بیان MHC1 و همچنین عملکرد پپتید Tat در عرضه پروتئین نوترکیب به سطح MHC1 از رده سلولی ماکروفاژ J774 استفاده شد. رده سلولی ماکروفاژ موشی J744 با غلظت‌های 10، 50 و 100 میکروگرم از هر یک از پروتئین‌های دارای پپتیدTat و فاقد پپتیدTat تیمار شدند. پس از 24 ساعت سلول ها جمع آوری و سپس توسط دستگاه فلوسایتومتری خوانش شد.
یافته‌ها: در این بررسی سلول های J774 با پروتئین های E7-Tat و E7 در غلظت‌های مختلف تریت و مورد ارزیابی قرار گرفتند. این مطالعه نشان می دهد که غلظت 10 میکروگرم از پروتئین E7-Tat منجر به افزایش بیان MHC1 شده است، در حالی که در غلظت های بالاتر از این پروتئین، بیان مولکول MHC1 نسبت به گروه فاقد Tat کاهش چشمگیری داشته است.
استنتاج: بررسی این مطالعه نشان می‌دهد که پروتئین E7-Tat در غلظت‌های پایین‌تر می‌تواند به عنوان محرکی در جهت افزایش بیان MHC1 عمل کند و به نظر می‌رسد که می تواند در واکسن‌های تراپئوتیک مورد استفاده قرار گیرد.
واژه‌های کلیدی: بیان MHC1، سلول های J774، پپتید HIV-1 Tat 49-59، پروتئین نوترکیب HPV16، 18، 6، 11 E7، واکسن درمانی
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
ايمونولوژي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |