دوره 31، شماره 197 - ( خرداد 1400 )                   جلد 31 شماره 197 صفحات 189-183 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (1747 مشاهده)
سابقه و هدف: دوره نوزادی از جهت ایجاد سازگاریهای فیزیولوژیکی با محیط خارج رحم دورهای بسیار مهم و آسیبپذیر است و بدون شک اولین قدم در کاهش میزان مرگ نوزادان شناسایی این عوامل میباشد. مهمترین علت مرگ و میر نوزادان، تولد پره‌‌ترم (نارس) است، لذا این مطالعه به بررسی شیوع و عوامل مرتبط با مرگ نوزادان پرهترم پرداخت.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی که در بیمارستان امام خمینی ساری در سال 1398 انجام شد، تعداد 150 نوزاد به چهار گروه متولد شده در 24 تا 28 هفته، 28 تا 32 هفته، 32 تا 34 هفته و 34 تا 37 هفته دسته‌بندی شدند، سپس میزان مرگومیر و عوامل موثر بر آن مقایسه شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS20 تجزیه ‌و تحلیل شد. 05/0P< سطح معنیدار در نظر گرفته شد.
یافتهها: یافته ها نشان داد که بین مرگ و میر نوزادان و سن حاملگی ارتباط معنیداری وجود دارد(001/0>P). بین مرگ نوزادان و جنسیت (264/0=P)، نوع بارداری (548/0=P)، نوع زایمان مادر(999/0=P) و علل زایمان زودرس (770/0=P) ارتباط معنیداری وجود نداشت.
استنتاج: مهمترین عامل در کاهش مرگ نوزادان جلوگیری از تولد نوزاد پرهترم است که این امر لزوم مداخلات موثرتر در مراقبتهای پیش از تولد و پیشگیری از زایمانهای زودرس و نیز بهبود مداخلات در پیشگیری و درمان عوارض بارداری و زایمان را میطلبد. درضمن سطحبندی در ارائه خدمات پریناتال و ایجاد مراکز مراقبت‌های ویژه نوزادی و تکمیل تجهیزات مراقبتی از نوزادان نارس ضروری است. 
متن کامل [PDF 723 kb]   (536 دریافت)    
نوع مطالعه: گزارش کوتاه | موضوع مقاله: زنان و زایمان و نازایی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.