دوره 32، شماره 208 - ( اردیبهشت 1401 )
جلد 32 شماره 208 صفحات 26-16 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سپیده پیوندی 
، لیلا مرتضوی ، نوشین گردانی ، مرضیه زمانیان ، حسین عسگریان عمران ، ابوالقاسم عجمی ، محمد خادملو
، لیلا مرتضوی ، نوشین گردانی ، مرضیه زمانیان ، حسین عسگریان عمران ، ابوالقاسم عجمی ، محمد خادملو
چکیده: (1704 مشاهده)
سابقه و هدف: یکی از مشکلات سیکل‌های لقاح آزمایشگاهی شکست مکرر لانه‌گزینی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی نتایج حاملگی با استفاده از انفوزیون اینترالیپید در زنان نابارور با سابقه دو بار شکست لانه‌گزینی انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1399بر روی 80 زن نابارور در مرکز ناباروری بیمارستان امام خمینی ساری انجام شد. در تمامی نمونه‌ها سطح سلول‌های کشنده طبیعی خون محیطی دو هفته قبل از مداخله با استفاده از فلوسیتومتری اندازه‌گیری شد. سپس نمونه‌ها توسط نرم‌افزار آماریSAS به‌صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل (40 نفر در هرگروه) تقسیم شدند. دو روز قبل از انتقال جنین، بیماران در گروه مداخله تحت انفوزیون اینترالیپید (به میزان 2 میلی‌لیتر از محلول 20 درصد در 250 میلی‌لیتر سالین استریل) در طی دو ساعت قرار گرفتند و در گروه کنترل انفوزیون نرمال سالین (250 میلی‌لیتر) صورت گرفت. بارداری بالینی (با مشاهده ضربان قلب جنین در سونوگرافی) در هر دو گروه ثبت و مقایسه شد. داده‌ها با آزمون‌های کای‌دو، من ویتنی و T-test تحلیل شد.
یافته‌ها: بارداری بالینی درگروه مداخله پس از انفوزیون اینترالیپید (30 درصد) و در گروه کنترل (10 درصد) بود (0/025=P) و در سطح سلول‌های کشنده طبیعی و لنفوسیت‌های خون محیطی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (0/05>P).
استنتاج: اینترالیپید بارداری بالینی را در زنان با سابقه شکست مکرر لانه گزینی بهبود بخشید، اما نیاز است مطالعات بیش‌تری پیرامون مکانیسم اثرات احتمالی ایمونولوژیک اینترالیپید بر سلول‌های کشنده طبیعی صورت گیرد.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 5N20140305016858IRCT
مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1399بر روی 80 زن نابارور در مرکز ناباروری بیمارستان امام خمینی ساری انجام شد. در تمامی نمونه‌ها سطح سلول‌های کشنده طبیعی خون محیطی دو هفته قبل از مداخله با استفاده از فلوسیتومتری اندازه‌گیری شد. سپس نمونه‌ها توسط نرم‌افزار آماریSAS به‌صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل (40 نفر در هرگروه) تقسیم شدند. دو روز قبل از انتقال جنین، بیماران در گروه مداخله تحت انفوزیون اینترالیپید (به میزان 2 میلی‌لیتر از محلول 20 درصد در 250 میلی‌لیتر سالین استریل) در طی دو ساعت قرار گرفتند و در گروه کنترل انفوزیون نرمال سالین (250 میلی‌لیتر) صورت گرفت. بارداری بالینی (با مشاهده ضربان قلب جنین در سونوگرافی) در هر دو گروه ثبت و مقایسه شد. داده‌ها با آزمون‌های کای‌دو، من ویتنی و T-test تحلیل شد.
یافته‌ها: بارداری بالینی درگروه مداخله پس از انفوزیون اینترالیپید (30 درصد) و در گروه کنترل (10 درصد) بود (0/025=P) و در سطح سلول‌های کشنده طبیعی و لنفوسیت‌های خون محیطی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (0/05>P).
استنتاج: اینترالیپید بارداری بالینی را در زنان با سابقه شکست مکرر لانه گزینی بهبود بخشید، اما نیاز است مطالعات بیش‌تری پیرامون مکانیسم اثرات احتمالی ایمونولوژیک اینترالیپید بر سلول‌های کشنده طبیعی صورت گیرد.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 5N20140305016858IRCT
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
زنان و زایمان و نازایی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |