دوره 33، شماره 221 - ( خرداد 1402 )                   جلد 33 شماره 221 صفحات 152-146 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (900 مشاهده)
 سابقه و هدف: از آنجایی‌که خارج کردن ایمپلنت‌های سمان شونده به دلیل نیاز برای ترمیم و یا اصلاح، آسان نیست و از چالش‌‌های پیش روی دندانپزشکان به شمار میرود؛ یکی از روش‌های پیشنهاد شده برای بازیابی ایمپلنت‌های دندانی سمان‌ شونده، استفاده از یک حفره دسترسی در روکش برای دسترسی به پیچ اباتمنت می‌باشد. هدف این مطالعه بررسی میزان ریتنشن روکش‌های دارای حفره دسترسی در پروتز‌های متکی بر ایمپلنت سمان شونده بود.
مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، 60 روکش فلزی ریختگی (هر گروه 30 عدد) شد، به گونهای که گروه کنترل فاقد حفره دسترسی و گروه آزمایشی دارای حفره دسترسی باشد. سپس روکش‌ها توسط دستگاه پرینتر سه بعدی Pro Dent ساخته شدند و پس از سمان کردن با سمان Temp Bond، نمونه‌ها برای اندازگیری میزان ریتنشن به دستگاه Universal Testing Machine متصل شدند. در نهایت دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS16 و بهواسطه آزمون کولموگروف- اسمیرنوف برای سنجش نرمال بودن توزیع داده‌ها و آزمون تی جهت مقایسه دو گروه، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافتهها: میانگین ریتنشن در روکش‌های معمولی 8/91067±42/641 نیوتون و در روکش‌های دارای حفره دسترسی 7/76333±40/876 نیوتون به‌دست‌آمد، که این تفاوت به لحاظ آماری معنیدار نبود(0/05<P).
استنتاج: ریتنشن روکش‌‌های متکی بر ایمپلنت سمان شونده با ایجاد حفره دسترسی در روکش تحت تاثیر قرار نمی‌گیرد. بنابراین می‌توان از مزایای فراوان روکش‌های متکی بر ایمپلنت سمان شونده بهصورت توام با ویژگی بازیابی بهره برد.
 
متن کامل [PDF 588 kb]   (381 دریافت)    
نوع مطالعه: گزارش کوتاه | موضوع مقاله: پروتزهای دندانی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.