چکیده: (1337 مشاهده)
سابقه و هدف: مطالعات اخیر اثرات امیدبخش سلولهای بنیادی مزانشیمی (MSCs) را در بیماریهای تخریبکننده عصبی نشان دادهاست و اثرات محافظت عصبی آنها را به اثبات رسانده است. با این حال مسیرهای دقیق و توانایی محافظت این سلول ها از منابع مختلف به طور کامل بررسی نشده است.
مواد و روشها: MSCs از بافت چربی و پالپ دندان انسان جدا شد و اثرات محافظت عصبی محیطهای کشت بهدست آمده از سلولهای بنیادی مشتق از چربی (ADSCs-CM) و پالپ دندان (DPSCs-CM) بر روی سلولهای
SH-SY5Y مواجه شده با کلرید کبالت، بهعنوان مدلی از آسیب عصبی، مقایسه شد. این سلولها با ADSCs-CM و DPSCs-CM تیمار شدند ومیزان زنده مانی سلولها، آپوپتوز و صدمه سلولی به ترتیب با از تستهای آلاماربلو، پروپودیوم یداید و لاکتات دهیدروژناز بررسی شد.
یافتهها: نتایج آلامار بلو نشان داد که هر دو تیمار در زمانهای 12و 24 ساعت و غلظت 6/0 کلرید کبالت اثرات محافظتی دارند. همچنین میتوان نتیجه گرفت که ADSCs-CM میتواند بهطور معناداری اثرات محافظتی در تمام غلظتهای کلرید کبالت و زمانهای مختلف ایجاد کند (0/001P< و 0/01P<) ولی تفاوت آماری بین ADSCs-CM و DPSCs-CM دیده نشد. در ضمن تیمار با ADSCs-CM و DPSCs-CM توانست بهطور قابل توجهی آزادسازی LDH و درصد سلولهای دچار آپوپتوز را در زمان 24 ساعت و غلظت 0/6 کلرید کبالت کاهش دهد.
استنتاج: بر اساس یافتههای این مطالعه، هر دو ADSCs-CM و DPSCs-CM از طریق کاهش درصد سلولهای دچار آپوپتوز و کاهش آزادسازی LDH، اثرات محفاظت عصبی را بر سلولهایSH-SY5Y تحت شرایط هیپوکسیک نشان میدهند.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
سم شناسی