دوره 32، شماره 209 - ( خرداد 1401 )                   جلد 32 شماره 209 صفحات 69-53 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (1343 مشاهده)
 سابقه و هدف: اختلال شخصیت مرزی یک اختلال روانی رایج است که با میزان بالای خودکشی، اختلال عملکردی شدید، نرخ بالای اختلالات روانی همراه است و با استفاده زیاد از درمان و هزینه‌های بالا برای جامعه مرتبط است. مطالعه حاضر با هدف اثر بخشی روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال بر روان رنجوری و تکانشگری افراد مبتلا به شخصیت مرزی انجام پذیرفت.
مواد و روشها: این مطالعه تجربی، کاربردی و طرح آن نیمه آزمایشی از نوع تک آزمودنی A-B-A بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در بازه اردیبهشت الی خرداد 1399 که به بخش سرپایی بیمارستان روان پزشکی زارع و کلینیک خانه معنا ساری مراجعه کردند، بوده است که از مجموع 32 نفر مراجعه کننده 7 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال 4 نفر و گروه کنترل 3 نفر به روش تصادفی قرعه کشی قرار داده شدند و در طی یک سال تحت درمان قرار گرفتند. پرسشنامه ها برای جمع آوری اطلاعات پرسشنامه های تکانشگری بارات BIS (بارات و همکاران، 2004 ) و پنج عامل شخصیت NEO (مک کری و کاستا، 2004( بود. برای تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات هم از روش تحلیل نمودار، تغییر پایا و درصد بهبودی، استفاده شد.
یافتهها: روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال می تواند بر روان رنجوری و تکانشگری افراد مبتلا به شخصیت مرزی اثر بخش باشد.
استنتاج: فرجام‌ درمان به صورت موفقیت در مقابل شکست نیست، بلکه شماری از حوزه‌ های عملکردی است. همچنین برای تعمیم نتایج نیاز به مطالعه بیشتر است.

شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 7N20131007014928IRCT
متن کامل [PDF 439 kb]   (717 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: روانشناسی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.