چکیده: (651 مشاهده)
سابقه و هدف: مسمویت با سرب از طریق القای استرس اکسیداتیو منجر به اختلال در بسیاری از ارگانها میشود. داروهای کیلیتورکننده آهن میتوانند با تشکیل کمپلکس با فلزات توکسیک مثل سرب، غلظت آن را در خون و بافتها کاهش دهند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات آنتیاکسیدانی دفراسیروکس و دفریپرون به تنهایی یا ترکیبی بر سمیت مزمن ناشی از سرب در موشهای صحرایی است.
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع مطالعه مداخلهای بود که مسمویت با سرب در موشهای صحرایی نر نژاد اسپراگوداولی با خوراندن استات سرب به میزان mg/kg30 طی 60 روز به صورت گاواژ القا شد. حیوانات با دفراسیروکس (mg/kg140)، دفریپرون (mg/kg300) و ترکیب آن دو از طریق گاواژ خوراکی، از روزهای 47 تا 60 آزمایش به مدت 14 روز تیمار شدند. غلظت سرب به روش اسپکتروسکوپی جذب اتمی شعله و سطح مالوندیآلدئید (MDA) و متابولیتهای اکسیدنیتریک(NOx) بهعنوان پارامترهای استرس نیترو- اکسیداتیو و متابولیت آنتیاکسیدان گلوتاتیون (GSH) و ظرفیت تام آنتیاکسیدانی (TAC) در خون، مغز، کبد، کلیه و بیضه بررسی شد. جهت بررسی آماری نتایج از نرمافزار گراف پد پریزم وآنالیز واریانس یک طرفـه بـه همراه تـست Tukey استفاده شد.
یافتهها: مسمومیت با سرب باعث افزایش غلظت این فلز، استرس نیترو- اکسیداتیو و کاهش ظرفیت تام اکسیدانی و GSH در خون و بافتهای مغز، کبد، کلیه و بیضه شد(05/0P<). تجویز کیلیتورهای دفریپرون و دفراسیروکس بهصورت مجزا یا ترکیبی، سبب کاهش غلظت سرب در خون و بافتهای حیوانات شد. همچنین تجویز این دو کیلیتور منجر به کاهش سطوحMDA و NOx و افزایش TAC و سطح GSHشد(0/05P<)، اما بیشترین میزان این تغییرات با مصرف همزمان هر دو دارو بهدست آمد.
استنتاج: دو داروی دفریپرون و دفراسیروکس در کاهش غلظت سرب در خون و بافتهای مختلف و همچنین تاثیرات آنتیاکسیدانی خود، اثرات همافزا با یکدیگر دارند.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي