سابقه و هدف: ایدز یک بیماری رفتاری است و برای این که در رفتار افراد تغییر ایجاد شود، باید آموزش آن در جامعه فراگیر شود. در برنامه پنجم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران، بر پیشگیری و درمان ایدز تأکید شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی بود که به صورت مقطعی در سال 1390 انجام شد. افراد وارد شده به مطالعه، زنان همسردار 10 تا 49 ساله مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بودند. نمونه به روش سیستماتیک از دفاتر تنظیم خانواده، انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده‌ها، پرسش‌نامه محقق ساخته بود که توسط مصاحبه تکمیل شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 15 تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته‌ها: میانگین نمره آگاهی در زنان مورد مطالعه، 7/17 ± 6/81 بود و تفاوت آماری معنی‌داری بین نمره آگاهی با سن و سطح تحصیلات و شغل زنان مورد مطالعه مشاهده شد (001/0 P <). نمره نگرش زنان مورد مطالعه 2/11 ± 3/84 بود و بین نمره نگرش با سن، سطح تحصیلات، شغل، محل سکونت و سابقه داشتن آزمایش HIV (Human immunodeficiency virus) تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده شد (001/0 P <).. استنتاج: با توجه به یافته‌های مطالعه، لازم است برنامه‌های آموزشی در خصوص این بیماری تقویت گردد و از روش‌های جدید و متنوع آموزشی استفاده گردد. همچنین تقویت درک خطر در جمعیت عمومی، نسبت به انگ‌زدایی و حفظ حقوق بیمار و تقویت بازاریابی اجتماعی جهت خدمات VCT (Voluntary counseling and testing) به منظور سهولت دسترسی به خدمات و مراقبت‌های بیمار HIV انجام شود.

واژه‌های کلیدی: آگاهی، نگرش، ایدز، زنان همسردار

متن کامل [PDF 182 kb]   (2423 دریافت)