دوره 33، شماره 2 - ( ویژه‌نامه شماره دو - آذر 1402 )
جلد 33 شماره 2 صفحات 128-117 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1562 مشاهده)
سابقه و هدف: پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه، مواجهه بیش‌تری با تعارضات اخلاقی در مراقبت از بیماران مبتلا به COVID-19 دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بی‌اشتیاقی اخلاقی با کیفیت مراقبت پرستاری در پرستاران مراقبت‌کننده از بیماران مبتلا به کووید19 بستری در بخش آی‌سی‌یو مراکز آموزشی- درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران صورت پذیرفت.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی، از نوع هم‌بستگی در میان 150 نفر از پرستاران مراقبت کننده از بیماران مبتلا به کووید۱۹ بستری در بخش آی‌سی‌یو مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده بودند، در طی سال‌های 1400- 1401 صورت پذیرفت. در این مطالعه، از پرسش‌نامه‌های اطلاعات دموگرافیک، بی‌اشتیاقی اخلاقی و کیفیت مراقبت‌های پرستاری استفاده شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (ضریب هم‌بستگی پیرسون و رگرسیون خطی) صورت گرفت.
یافته‌ها: نمره بی‌اشتیاقی اخلاقی پرستاران 8/64±40/58 بود. میزان نمره کیفیت مراقبت پرستاری در مجموع 13/25 ± 177/3، در بعد روانی اجتماعی6/50±74/92 بعد ارتباطی 2/82±36/80 و در بعد جسمی 5/45±66/73 بود. بین کیفیت مراقبت پرستاری با بی‌اشتیاقی اخلاقی رابطه معنی‌داری مشاهده نشد (0/05<P).
استنتاج: عدم ارتباط معنی‌دار بین کیفیت مراقبت پرستاری و بی‌اشتیاقی اخلاقی در مطالعه حاضر، در شرایطی بوده است که پرستاران با پاندمی کووید19 مواجه بودند و تحت فشارهای سازمانی و روانی بالایی قرار داشتند. از این رو، برای نتیجه‌گیری بهتر، پیشنهاد می‌شود که این پژوهش در شرایط غیراضطراری و پس از پاندمی، مجدد در بخش‌های بستری بیماران مبتلا صورت پذیرد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی، از نوع هم‌بستگی در میان 150 نفر از پرستاران مراقبت کننده از بیماران مبتلا به کووید۱۹ بستری در بخش آی‌سی‌یو مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده بودند، در طی سال‌های 1400- 1401 صورت پذیرفت. در این مطالعه، از پرسش‌نامه‌های اطلاعات دموگرافیک، بی‌اشتیاقی اخلاقی و کیفیت مراقبت‌های پرستاری استفاده شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (ضریب هم‌بستگی پیرسون و رگرسیون خطی) صورت گرفت.
یافته‌ها: نمره بی‌اشتیاقی اخلاقی پرستاران 8/64±40/58 بود. میزان نمره کیفیت مراقبت پرستاری در مجموع 13/25 ± 177/3، در بعد روانی اجتماعی6/50±74/92 بعد ارتباطی 2/82±36/80 و در بعد جسمی 5/45±66/73 بود. بین کیفیت مراقبت پرستاری با بی‌اشتیاقی اخلاقی رابطه معنی‌داری مشاهده نشد (0/05<P).
استنتاج: عدم ارتباط معنی‌دار بین کیفیت مراقبت پرستاری و بی‌اشتیاقی اخلاقی در مطالعه حاضر، در شرایطی بوده است که پرستاران با پاندمی کووید19 مواجه بودند و تحت فشارهای سازمانی و روانی بالایی قرار داشتند. از این رو، برای نتیجه‌گیری بهتر، پیشنهاد می‌شود که این پژوهش در شرایط غیراضطراری و پس از پاندمی، مجدد در بخش‌های بستری بیماران مبتلا صورت پذیرد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
پرستاری
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |