دوره 33، شماره 2 - ( ویژه‌نامه شماره دو - آذر 1402 )
جلد 33 شماره 2 صفحات 290-281 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1275 مشاهده)
سابقه و هدف: تمایز استخوانی سلول‌های بنیادی مزانشیمی نقش مهمی در مهندسی بافت استخوان و پزشکی بازساختی ایفا می‌کند و کشف ترکیبات طبیعی که ممکن است این فرآیند را بهبود بخشد ضروری است. این مطالعه با هدف بررسی پتانسیل استخوان‌زایی عصاره‌های آبی و الکلی مشتق شده از ریشه روبیا تنکتوروم (روناس) بر روی سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان موش صحرایی (BM-MSCs) انجام شد.
مواد و روش‌ها: از ریشه گیاه روناس عصاره‌های آبی و الکلی تهیه شد. سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش جدا و کشت داده شدند و تمایز استخوانی آن‌ها در حضور غلظت‌های مختلف عصاره ها با استفاده از رنگ‌آمیزی آلیزارین رد و فعالیت آلکالین فسفاتاز (ALP) ارزیابی شد. اثر سیتوتوکسیک عصاره ریشه روناس با استفاده از روش MTT مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: سنجش MTT نشان داد که عصاره ریشه روناس در غلظت 1000 میکروگرم بر میلی لیتر سیتوتوکسیک است. علاوه بر این، آزمون آلیزارین قرمز نشان دهنده بیشترین شدت رنگ در غلظت‌های 1 و 10 میکروگرم بر میلی‌لیتر در روز چهاردهم بود. از نظر القای تمایز استخوانی که از طریق آزمایش آلکالین فسفاتاز اندازه‌گیری شد، عصاره‌های آبی و الکلی هر دو در غلظت‌های 1 و 10 میکروگرم در میلی‌لیتر (14/9 و 14/57 برابر برای عصاره آبی و تقریباً 7/37 و 7 برابر برای عصاره الکلی) منجر به افزایش قابل‌توجهی در فعالیت آلکالن فسفاتاز در مقایسه با کنترل منفی شدند.
استنتاج: این مطالعه اثرات استخوان‌زایی عصاره ریشه روناس را مشخص می‌کند و بر پتانسیل آن‌ها به‌عنوان عوامل طبیعی در ترویج بازسازی استخوان و کاربردهای مهندسی بافت تاکید می‌کند. تحقیقات بیش‌تر در مورد مکانیسم‌های مولکولی اساسی و مطالعات درون‌تنی برای ارزیابی جامع امکان‌سنجی استفاده از این عصاره‌ها برای اهداف بازسازی استخوان ضروری است.
مواد و روش‌ها: از ریشه گیاه روناس عصاره‌های آبی و الکلی تهیه شد. سلول‌های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش جدا و کشت داده شدند و تمایز استخوانی آن‌ها در حضور غلظت‌های مختلف عصاره ها با استفاده از رنگ‌آمیزی آلیزارین رد و فعالیت آلکالین فسفاتاز (ALP) ارزیابی شد. اثر سیتوتوکسیک عصاره ریشه روناس با استفاده از روش MTT مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: سنجش MTT نشان داد که عصاره ریشه روناس در غلظت 1000 میکروگرم بر میلی لیتر سیتوتوکسیک است. علاوه بر این، آزمون آلیزارین قرمز نشان دهنده بیشترین شدت رنگ در غلظت‌های 1 و 10 میکروگرم بر میلی‌لیتر در روز چهاردهم بود. از نظر القای تمایز استخوانی که از طریق آزمایش آلکالین فسفاتاز اندازه‌گیری شد، عصاره‌های آبی و الکلی هر دو در غلظت‌های 1 و 10 میکروگرم در میلی‌لیتر (14/9 و 14/57 برابر برای عصاره آبی و تقریباً 7/37 و 7 برابر برای عصاره الکلی) منجر به افزایش قابل‌توجهی در فعالیت آلکالن فسفاتاز در مقایسه با کنترل منفی شدند.
استنتاج: این مطالعه اثرات استخوان‌زایی عصاره ریشه روناس را مشخص می‌کند و بر پتانسیل آن‌ها به‌عنوان عوامل طبیعی در ترویج بازسازی استخوان و کاربردهای مهندسی بافت تاکید می‌کند. تحقیقات بیش‌تر در مورد مکانیسم‌های مولکولی اساسی و مطالعات درون‌تنی برای ارزیابی جامع امکان‌سنجی استفاده از این عصاره‌ها برای اهداف بازسازی استخوان ضروری است.
واژه‌های کلیدی: روناس، تمایز استخوانی، سلول های بنیادی مزانشیمی، عصاره های طبیعی، مهندسی بافت استخوان
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
نانوتکنولوژی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |