دوره 33، شماره 2 - ( ویژه‌نامه شماره دو - آذر 1402 )
جلد 33 شماره 2 صفحات 12-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1456 مشاهده)
سابقه و هدف: سلول‌های بنیادی پالپ دندان (DPSC) با قابلیت تمایز به انواع مختلفی از سلول‌های فرد بالغ، چشم انداز جدیدی را در درمان انواع بیماری‌ها فراهم کرده است. با این حال بازدهی روش تمایز، برای تولید سلول‌های تولیدکننده انسولین (IPC) با چالش‌های مختلفی مواجه می‌باشد. در مطالعه حاضر، به تمایز سلول‌های بنیادی پالپ دندان به سمت سلول‌های تولیدکننده انسولین با استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) پرداخته شده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه از نوع تجربی برای تولید سلول‌های IPC، در مرحله اول سلول‌های بنیادی پالپ دندان کشت داده شده‌اند و سپس برای تایید خصوصیات سلول‌های بنیادی، مورفولوژی سلول‌های بنیادی با مشاهده میکروسکوپی، بیان شاخص‌های CD90 و CD105 با فلوسایتومتری و پتانسیل تمایزسلول بنیادی به سمت چربی مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از تایید خصوصیت چند توانی سلول بنیادی، پروتکل 18 روزه تمایز به سمت سلول‌های تولیدکننده انسولین شروع شد. سپس ژن های مربوط به اندوکرین پانکراسی شامل insulin، pdx1، glut2 و glucagon با استفاده از روش Real_Time PCR، سنجش انسولین و سی_پپتید ترشح شده با استفاده از الایزا و بررسی اثر PRP بر روی حیات سلول ها با استفاده از تست زنده مانی سلولی ((MTT نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که با استفاده از پروتکل تمایزی نامبرده شده، در گروه تمایزی حاوی PRP، سلول‌ها با مورفولوژی شبیه به خوشه‌های جزایر لانگرهانس حاصل شده‌اند. بیان ژن‌های مربوط به اندوکرین پانکراسی در گروه تمایزی دارای PRP به‌صورت معناداری بالاتر از گروه‌های دیگر بوده است. هم‌چنین این سلول‌ها در دو گروه تمایزی دارای PRP و فاقد PRP بازدهی متفاوتی در مواجهه با غلظت‌های متفاوت گلوکز نسبت به ترشح انسولین و سی_ پپتید داشته‌اند. علاوه بر این نرخ تکثیر سلولی در گروه دارای PRP، بالاتر از سایر گروه‌ها بوده است.
استنتاج: استفاده از DPSC و PRP بدلیل دردسترس بودن و عدم نیاز به روش‌های تهاجمی برای به‌دست آوردن این منابع و هم‌چنین ایمنی‌زایی پایین به‌دلیل استفاده از بافت‌های خود فرد به نظر می‌رسد یک روش هدفمند برای تولید سلول‌های ترشح‌کننده انسولین می‌باشد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه از نوع تجربی برای تولید سلول‌های IPC، در مرحله اول سلول‌های بنیادی پالپ دندان کشت داده شده‌اند و سپس برای تایید خصوصیات سلول‌های بنیادی، مورفولوژی سلول‌های بنیادی با مشاهده میکروسکوپی، بیان شاخص‌های CD90 و CD105 با فلوسایتومتری و پتانسیل تمایزسلول بنیادی به سمت چربی مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از تایید خصوصیت چند توانی سلول بنیادی، پروتکل 18 روزه تمایز به سمت سلول‌های تولیدکننده انسولین شروع شد. سپس ژن های مربوط به اندوکرین پانکراسی شامل insulin، pdx1، glut2 و glucagon با استفاده از روش Real_Time PCR، سنجش انسولین و سی_پپتید ترشح شده با استفاده از الایزا و بررسی اثر PRP بر روی حیات سلول ها با استفاده از تست زنده مانی سلولی ((MTT نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که با استفاده از پروتکل تمایزی نامبرده شده، در گروه تمایزی حاوی PRP، سلول‌ها با مورفولوژی شبیه به خوشه‌های جزایر لانگرهانس حاصل شده‌اند. بیان ژن‌های مربوط به اندوکرین پانکراسی در گروه تمایزی دارای PRP به‌صورت معناداری بالاتر از گروه‌های دیگر بوده است. هم‌چنین این سلول‌ها در دو گروه تمایزی دارای PRP و فاقد PRP بازدهی متفاوتی در مواجهه با غلظت‌های متفاوت گلوکز نسبت به ترشح انسولین و سی_ پپتید داشته‌اند. علاوه بر این نرخ تکثیر سلولی در گروه دارای PRP، بالاتر از سایر گروه‌ها بوده است.
استنتاج: استفاده از DPSC و PRP بدلیل دردسترس بودن و عدم نیاز به روش‌های تهاجمی برای به‌دست آوردن این منابع و هم‌چنین ایمنی‌زایی پایین به‌دلیل استفاده از بافت‌های خود فرد به نظر می‌رسد یک روش هدفمند برای تولید سلول‌های ترشح‌کننده انسولین می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: سلول‌های بنیادی پالپ دندان، پلاسمای غنی از پلاکت، سلول‌های تولیدکننده انسولین، تمایز
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
بیوتکنولوژی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |