سابقه و هدف: یکی از روش‌های مدرن پیشگیری از بارداری، IUD (Intrauterine device) است و یکی از معضلات موجود در استفاده از این روش، خارج کردن زودتر از موعد آن است. این مطالعه با هدف تعیین علل عدم تداوم و میزان بقای یک ساله IUD در زنان شهر کرمانشاه صورت گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه هم‌گروهی، اطلاعات از بین افرادی که IUD گذاشته بودند و با استفاده از پرسش‌نامه‌ای حاوی مشخصات دموگرافیک و متغیرهای مربوط به IUD جمع‌آوری شد. افراد به مدت یک سال و یا تا زمان خروج، پیگیری شدند. سپس داده‌ها کدبندی و به نرم‌افزار Stata وارد شد و با استفاده از رگرسیون Cox مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت تعیین میزان تداوم IUD از روش Kaplan–Meier استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سنی 274 زن مورد مطالعه 2/6 ± 2/28 سال بود. 15 درصد از زنان، IUD خود را خارج کردند که بیشترین علت خروج، مربوط به خونریزی و دفع خودبه‌خودی بود. بیشترین میزان خروج IUD (6/75 درصد) در 6 ماه اول اتفاق افتاده بود. همچنین میانگین مدت استفاده در کسانی که خروج داشتند، 8/3 ± 2/4 ماه بود. ارتباط معنی‌داری بین خروج IUD و استفاده قبلی از آن مشاهده شد؛ به طوری که نسبت خطر در کسانی که سابقه IUD نداشتند، بیشتر از کسانی بود که سابقه استفاده از IUD داشتند (04/0 = P). بقای 6 ماهه IUD در این مطالعه، 7/88 درصد و بقای یک ساله 85 درصد به دست آمد. استنتاج: نتایج نشان می‌دهد که خونریزی و دفع خودبه‌خودی، از علل عمده قطع این روش می‌باشند، بنابراین لازم است جهت کاهش میزان خروج و افزایش زمان حفظ IUD تدابیری اندیشیده شود.

واژه‌های کلیدی: خروج IUD، علل، بقا، ایران

متن کامل [PDF 258 kb]   (2357 دریافت)