واعظی افسانه، حقانی ایمان، محمد داودی مهرناز، موسوی بیتا، انصاری سهام، نوشک محمد علی، و همکاران.. مروری بر پیدایش مقاومت به داروهای گروه آزولی در آسپرژیلوس فومیگاتوس. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1392; 23 (103) :120-137
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-2492-fa.html
چکیده: (15479 مشاهده)
آسپرژیلوزیس مهاجم عفونت شدید با مرگ و میر بسیار بالا در بیماران دچار نقص سیستم ایمنی، نوتروپنی شدید، گرانولوماتوز مزمن، بدخیمیهای خونی، دریافتکنندگان پیوند مغز استخوان، سلول های بنیادی و افراد در حال استفاده از استروئیدها و آنتیبیوتیکهای طولانی مدت و همچنین ظهور گروههای جدید در معرض خطراز قبیل افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی است. مدیریت درمانی موفقیت آمیز آسپرژیلوزیس مهاجم، وابسته به شروع به موقع درمان، انتخاب داروی مؤثر ضد قارچی و عدم مقاومت قارچ به آن میباشد. تشخیص آسپرژیلوزیس تهاجمی بسیار مشکل بوده بنابراین به عنوان یکی از مشکلات در قارچشناسی مطرح میباشد لذا در این بیماران درمان بایستی سریع و در پی مظنون شدن به بیماری شروع شده و تا زمان بهبودی کامل ادامه یابد. درمان این بیماری در صورت امکان بیشتر بر اساس جراحی، داروهای ضد قارچی و کاهش سرکوب ایمنی می باشد. مقاومت آزولی در ایزوله های آسپرژیلوس فومیگاتوس از سال 1999 در هلند مشاهده گردید. نحوه شکلگیری و تکامل مکانیسم مقاومت آزولی مشخص نشده است ولی آنچه مشخص است گسترش مقاومت آزولی درمحیط و اینکه بیماران مبتلا به آسپرژیلوزیس مهاجم با ایزولههای مقاوم به آ.فومیگاتوس درمان آزولی موفقی نخواهند داشت بهعلت وجود آسپرژیلوس فومیگاتوس در محیط، ریسک بالایی برای ابتلا به آسپرژیلوزیس در بیماران وجود دارد و ازآزولها برای پروفیلاکسی و درمان آنها استفاده میشود. بنابراین بررسی علت افزایش مقاومت آزولی در آسپرژیلوس فومیگاتوس مسأله بسیار مهمی میباشد زیرا گسترش مقاومت میتواند در کنترل بیماریهای ناشی از این قارچ اختلال ایجاد کند.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
قارچ شناسي