دوره 18، شماره 67 - ( آذر و دی 1387 )                   جلد 18 شماره 67 صفحات 66-58 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (13557 مشاهده)
سابقه و اهداف: سالیانه تقریبا 50000 مورد جدید سرطان در ایران بروز می نماید. شایعترین سیستم مبتلا به سرطان در ایران، دستگاه گوارش (38 درصد) است. سرطان کولورکتال در مردان ایرانی رتبه سوم و در زنان رتبه جهارم بروز را بخود اختصاص داده است. با توجه به اینکه در زمینه استعداد ژنتیکی، تفاوت در میزان در معرض عوامل محیطی منجر به تنوع در بروز سرطانهای کولورکتال بر اساس منطقه جغرافیایی و نژاد می گردد به بررسی ویژگیهای این بیماری در شهرستان ساری پرداخته ایم.
مواد و روش ها: در این مقاله توصیفی اطلاعات کلیه بیمارانی که از مهر 1378 لغایت اسفند 1386 با تشخیص سرطان کولورکتال به یک مطب خصوصی گوارش در ساری مراجعه و یا از این طریق در بیمارستان های شهرستان ساری بستری شدند، مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: در مجموع 296 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال بودند. 2 مورد لنفوم کولون و یک مورد متاستاز از سرویکس به کولون مشاهده گردید. 293 نفر باقی مانده مبتلا به آدنوکارسینوم کولون بودند. از این تعداد 152 نفر مرد و 141 نفر زن بودند. میانگین سنی بیماران 15.24±52.6 سال بود. 98 بیمار (33.5 درصد) سن کمتر از 45 سال داشتند. در مجموع 70 بیمار (24 درصد) سابقه خانوادگی سرطان کولورکتال داشتند. در گروه بیماران زیر 45 سال سابقه خانوادگی به 47 درصد می رسید. از این تعداد 43 نفر (14.6 درصد) متعلق به خانواده HNPCC بودند. 125 بیمار مبتلا به سرطان رکتوم و 168 بیمار مبتلا به سرطان کولون بودند. ابتلا به سرطان کولون راست 2 برابر کولون چپ بوده است. در کل سرطان کولون راست به تناسب، بیشتر از سایر محلها در افرادی که سابقه خانوادگی سرطان کولورکتال داشتند، دیده شده است. بعلاوه حدود نیمی از بیماران در لحظه شناسایی مبتلا به اشکال پیشرفته ابتلا به سرطان (درگیری غدد لنفاوی و یا متاستاز) بودند.
استنتاج: با توجه به سن پایین ابتلا و سابقه خانوادگی قابل توجه، فراوانی بالای کانسر های کولون پروگزیمال و پیشرفته بودن سرطانهای کولورکتال در ساری توصیه می گردد برنامه های غربالگری جهت شناسایی زود هنگام سرطان کولورکتال مورد توجه قرار گیرد.
متن کامل [PDF 263 kb]   (4241 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.