سابقه و هدف: یکی از پرکاربردترین منابع سلولی در مهندسی بافت غضروف، سلول‏های بنیادی مزانشیمی(MSCs) می‌باشند. در مطالعه حاضر، سلول‏های بنیادی انسان به عنوان منبع سلولی مورد استفاده قرار گرفت. از آن‏جایی که داربست نقش مهمی در مهندسی بافت ایفا می‏کند، هدف از این مطالعه ارزیابی توانایی داربست فیبرینی در تمایز غضروف از سلول‏های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی (ADMSCs) است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، پس از آماده سازی داربست فیبرینی و جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی، و تایید جداسازی این سلول‏ها، این سلول‏ها بر روی داربست فیبرینی کشت شدند. هفت روز پس از کشت سلولی، ارزیابی توانایی زنده‌ماندن و رشد سلول‏ها با استفاده از آزمون MTT بررسی شد. در نهایت، 14 روز پس از پایان تمایز غضروف، تجزیه و تحلیل بیان ژن‌ها و تشکیل مرفولوژی غضروفی به ترتیب توسط Real-time PCR و آنالیز هیستولوژی مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: توانایی بقا و تکثیر سلول‌ها و هم‏چنین بیان تمامی ژن های کندروژنیک در داربست فیبرینی در مقایسه با گروه شاهد به طور قابل توجهی افزایش یافته است. علاوه بر این، تشکیل سلول های غضروفی بر روی داربست فیبرینی نیز تایید شد. استنتاج: فیبرین داربست مناسبی برای تمایز غضروف از سلول‏های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی است.

واژه‌های کلیدی: مهندسی بافت، سلول‏های بنیادی مزانشیمی، فیبرین

متن کامل [PDF 690 kb]   (4725 دریافت)