سابقه و هدف: در این مطالعه شدت وابستگی فیزیکی به مرفین (با بررسی علایم سندرم قطع)، میزان مرگ و میر و تغییرات وزن در برخی از روش های رایج القا وابستگی به مرفین با هم مقایسه شده اند.
مواد و روش ها: در این مطالعه شش روش شایع ایجاد وابستگی به مرفین انتخاب شدند. در تمام این روش ها وابستگی به مرفین در موش های وستار نر مورد بررسی قرار گرفت. در تمام این روش ها وابستگی به مرفین با تزریق مکرر مرفین انجام شد. علایم سندرم قطع در تمام گروه ها در روز آخر تزریق و چهار ساعت پس از مصرف آخرین دوز مرفین به مدت 20 دقیقه بررسی شد. این علایم شامل پرش عمودی، اسهال، دندان قروچه، پتوز، تکان دادن سر، تکاندن بدن مثل سگ خیس و ایستادن روی دو پا هستند.
یافته ها: نتایج نشان داد که در همه گروه ها متعاقب مصرف نالوکسان تمامی علایم سندرم قطع آشکار خواهند شد اما به هر حال شدت بروز این علایم (پرش عمودی، اسهال، دندان قروچه، تکان دادن سر، تکاندن بدن مثل سگ خیس و ایستادن روی دو پا) در گروه های مختلف متفاوت بود. همچنین میزان مرگ و میر و تغییرات وزن نیز در گروه های مختلف متفاوت بود.
استنتاج: به طور خلاصه نتایج این مطالعه نشان داد که روش های متفاوت ایجاد وابستگی به مرفین منجر به درجات متفاوتی از علایم و رفتارهای سندرم قطع، مرگ و میر و تغییرات وزن می شود.