سابقه و هدف: به علت تنوع علائم آپاندیسیت حاد و اشتراک آن با بسیاری از بیماری‌های شکم، تشخیص آپاندیسیت حاد مشکل است. تاخیر در تأیید تشخیص آپاندیسیت می‌تواند، نتیجه ای مهلک برای بیماران داشته باشد. این مطالعه با هدف مقایسه مدل شبکه عصبی مصنوعی با آزمایش‌های متداول در تشخیص آپاندیسیت حاد انجام گرفت. مواد و روش‌ها: 100 بیمار مشکوک به آپاندیسیت حاد وارد مطالعه شدند. تعداد گلبول‌های سفیدخون (WBC)، پروکلسیتونین (PCT)، پروتین واکنشی C (CRP) و درصد نوتروفیلی (PMN) عنوان آزمایش‌های متداول و مدل شبکه عصبی مصنوعی به عنوان یک روش ترکیبی و نتیجه گزارش پاتولوژی بافت آپاندیس، مبنای تشخیص بیماری در نظر گرفته شد. به منظور مقایسه دقت تشخیصی هر یک از آزمایش‌ها از منحنی راک ROC)) و جدول حساسیت و ویژگی استفاده گردید. یافته‌ها: میانگین سنی افراد در این مطالعه 68/12±01/28 سال بود که از این تعداد 71 نفر (71 درصد) مرد بودند. در تحلیل منحنی راک بیشترین سطح زیر منحنی مربوط به مدل شبکه عصبی بود. حساسیت مدل شبکه عصبی 59/97 درصد و میزان حساسیت آزمایش‌های CRP و WBC نیز به ترتیب برابر 77/92 درصد و 54/85 درصد به دست آمد. بالاترین دقت تشخیصی در میان روش‌های متداول تشخیص آپاندیسیت حاد، مربوط به مدل شبکه عصبی بود (88 درصد). استنتاج: این مطالعه نشان داد استفاده از روش‌های ترکیبی ومدل شبکه عصبی می‌تواند نتایج بهتری برای تشخیص آپاندیسیت حاد به دنبال داشته باشد.

واژه‌های کلیدی: شبکه عصبی مصنوعی، آپاندیسیت حاد، پروتئین واکنشی c، تعداد لکوسیت ها، پروکلسیتونین مقدمه

متن کامل [PDF 297 kb]   (2166 دریافت)