سابقه و هدف: شیوع لرز پس از بیهوشی 5 تا 65 درصد است و بیماران آن را یکی از علل مهم ناراحتی پس از عمل گزارش می کنند. لرز می تواند پیامدهای نامطلوبی مثل افزایش مصرف اکسیژن و برون ده قلبی نیز ایجاد کند. این مطالعه با هدف تعیین شیوع لرز پس از بیهوشی در اعمال جراحی زنان انجام شد و متغیرهای بالینی مرتبط با شیوع آن نیز گزارش گردید.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی شیوع لرز پس از بیهوشی در 448 بیمار زن که در سال 1384 و در طول یک دوره 7 ماهه در بیمارستان جواهری تهران تحت بیهوشی عمومی، نخاعی یا تسکینی مورد اعمال جراحی زنان قرار گرفتند، بررسی شد. متغیرهای مربوط به خصوصیات و اطلاعات عمل جراحی و بیهوشی بیماران نیز ثبت گردید. دمای مرکزی بدن بیماران نیز در مرحله قبل از عمل و در اتاق ریکاوری اندازه گیری شد.
یافته ها: در کل 83 بیمار (18.5 درصد) پس از بیهوشی دچار لرز شدند. بروز لرز در اعمال جراحی کوچک در مقایسه با اعمال جراحی بزرگ و متوسط و در روش بیهوشی تسکینی در مقایسه با روش های بیهوشی عمومی و نخاعی به طور معنی داری کمتر بود. در حالیکه داروهای هالوتان و N2O که جهت نگهداری بیهوشی عمومی و داروهای آتروپین وپروستیگمین که جهت برگشت دادن شلی عضلانی تجویز شدند و نیز تزریق حجم بالاتر کریستالوییدهای وریدی در حین عمل با افزایش شیوع لرز همراه بودند.
استنتاج: نتایج نشان داد که به ترتیب اهمیت، داروی نگهدارنده بیهوشی هالوتان، تزریق حجم بالاتر کریستالوییدهای وریدی در حین عمل و روش بیهوشی نخاعی خطر شیوع لرز پس از بیهوشی را در اعمال جراحی زنان افزایش دادند، در حالی که هیپوترمی ارتباطی با بروز لرز نداشت.