سابقه و هدف: نظر به اهمیت بیماری‌های انگلی به خصوص استرونژیلوئیدیازیس در استان‌های شمالی، مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع استرونژیلوئیدس استرکورالیس و سایر انگل‌های روده‌ای در مراکز توانبخشی استان مازندران انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال‌های93-1392 انجام شد. از 13 مرکز توانبخشی شبانه‌روزی موجود در استان مازندران، 7 مرکز توانبخشی و در مجموع 341 نفر از این مراکز به‌طور تصادفی انتخاب شدند. 239 نفر (1/70 درصد) مرد و 102 نفر (9/29درصد) زن بودند که در سنین 11 تا 86 سال قرار داشتند. از هر فرد یک نوبت نمونه مدفوع تازه گرفته شد و به سه روش کشت در محیط نوترینت آگار، فرمالین‌اتر و در مورد نمونه‌های اسهالی به روش گسترش مستقیم و رنگ‌آمیزی تری‌کروم مورد آزمایش قرار گرفت. اطلاعات توسط نسخه 16 نرم‌افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: 112 نفر (8/32 درصد) آلوده به انگل‌های روده‌ای بودند. 67 نفر (6/19 درصد) آلوده به تک یاخته‌های روده‌ای و 48 نفر (1/14 درصد) آلوده به کرم‌های روده‌ای بودند. میزان آلودگی به استرونژیلوئیدس استرکورالیس 1/2 درصد بود. سایر آلودگی‌های کرمی عبارت بودند از: دیکروسلیوم دندریتیکوم 9/7 درصد، تریکوریس تریکیورا 2/3 درصد، اکینوستوما 9/0 درصد، تنیا 3/0 درصد و تریکوسترونژیلوس 3/0 درصد. آلودگی‌های تک یاخته‌ای عبارت بودند از: آنتامبا کلی 4/19درصد، یدامبا بوچلی1/2 درصد، و کیلوماستیکس مسنیلی 2/1 درصد.

استنتاج: آلودگی به برخی انگل‌های روده‌ای در این مراکز بالا می‌باشد. با توجه به عوارض و مشکلاتی که در اثر ابتلاء به این انگل‌ها ایجاد می‌شود، درمان و کنترل عفونت‌ها در این مراکز حائز اهمیت می‌باشد.