سابقه و هدف: جداشدگی شبکیه از جمله گرفتاری ‌های چشمی است که در صورت تشخیص به موقع می ‌توان مانع از عوارض بعدی آن شد. این مطالعه در جهت بررسی شیوع علل جداشدگی شبکیه در مراجعه کنندگان به یک بیمارستان در تبریز صورت گرفت تا در صورت نیاز تدابیر لازم در جهت پیشگیری انجام شود.
مواد و روش ها: طی یک مطالعه توصیفی تعداد 300 بیمار با جداشدگی شبکیه مراجعه‌ کننده به بیمارستان نیکوکاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز از سال 86 تا 88 مورد بررسی قرار گرفتند و اطلاعات دموگرافیک، سابقه بیماری ‌های چشمی، علل جداشدگی شبکیه و درمان ‌های انجام شده برای تمام بیماران ثبت گردید.
یافته ها: میانگین بیماران سنی مورد بررسی17.1±42.5 سال و 69 درصد مرد و 31 درصد زن بودند. در52.7 درصد موارد درگیری در چشم راست و در 47.3 درصد موارد درگیری در چشم چپ بود. میوپی تنها در 27.3 درصد از بیماران وجود داشت. در 37 درصد از بیماران سابقه قبلی جراحی کاتاراکت وجود داشت. در بین بیماران مبتلا به دکولمان رتین، در 28.7 درصد سابقه ‌ای از تروما وجود داشت. تفاوت آماری معنی ‌داری بین دو جنس از نظر میوپی، دیابت و تروما (p<0.05)، وجود داشت.
استنتاج: نتایج مطالعه نشان داد که وجود عواملی چون دیابت، سن بیماران، جنس مذکر، وجود میوپی و وجود سابقه جراحی کاتاراکت در سابقه بیماران از فراوانی بالایی برخوردار بود. بنابراین انجام بررسی ‌های تکمیلی و مداخله در زمان لازم در کاهش میزان جداشدگی شبکیه در این بیماران می ‌تواند کمک کننده باشد.