سابقه و هدف: عوارض استخوانی در مبتلایان به تالاسمی، ناشی از آنمی مزمن و پرکاری و افزایش حجم مغز استخوان و همچنین عوامل ناشی از درمان از جمله مصرف دسفرال است. امروزه در کشورهای پیشرفته به علت درمان های کافی و منظم، از شدت دفرمیتی های استخوانی بیماران، کاسته شده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی نوع و شدت ضایعات استخوانی در بیماران مبتلا به تالاسمی مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی سینا ساری، انجام شده است.
مواد و روشها: مبتلایان به تالاسمی که دارای یکی از شکایات درد، شکستگی استخوانی یا دفرمیتی بودند، انتخاب شدند. پس از توضیح طرح، از بیمار یا والدین آنها کسب رضایت شد و از هر بیمار، رادیوگرافی های لازم تهیه گردید. سن استخوانی بیماران، بر اساس استاندارد Greulish-pile تعیین شد.
یافته ها: در این مطالعه 60 بیمار که 40% مونث و 60% مذکر بودند، شرکت داشتند. سن بیماران 15±6 سال بود. پنجاه و سه درصد از درد استخوانی شکایت داشتند. در 45%، سابقه شکستگی وجود داشت و 20%، دچار دفرمیتی واضح در صورت بودند. با بررسی کلیشه های رادیوگرافی در 100 درصد بیماران، اوستئوپروز دیده شد. علایم ناشی از مسمومیت دسفرال، در 13 درصد بیماران وجود داشت. بین علایم مسمومیت و مدت مصرف بالای 2 سال، رابطه وجود داشت(P<0.05) . ضایعات استخوانی متعدد دیگری نیز در استخوان ها مشاهده شد.
استنتاج: عوارض استخوانی و از جمله اوستئوپروز در بیماران ما شایع است. دفرمیتی های استخوانی به وفور دیده می شود که می تواند نشان دهنده درمان و ترانسفوزیون ناکافی در این بیماران باشد. احتمال مسمومیت با دسفرال نیز باید مدنظر گرفته شود.