در بخش مواد و روشها دقیقاً مشخص نیست که سومین بار، فشار داخل چشم دو دقیقه بعد از القاء یا دو دقیقه بعد از لولهگذاری اندازهگیری شده است. اما اشکال اصلی مقاله در قسمت معیارهای خروج میباشد. محقق بیمارانی را که به دنبال لولهگذاری نای زور زدهاند بدون ثبت از مطالعه خارج کرده بود. این در حالی است که در مقاله مذکور نیز تاکید شده یکی از علل اصلی و قطعی افزایش فشار داخل چشم زورزدن میباشد(2) و حذف این بیماران میتواند به صورت کاذب سبب نتیجه مثبت مطالعه استنباط غلط شود که این اتفاق در قسمت بحث مقاله رخ داده است. یعنی چه بسا اگر این بیماران از مطالعه خارج نمیشدند یا تعدادشان ثبت و در نتایج ذکر میگردید، شاید
نتیجه مطالعه این بود که تجویز پروپوفول با روش و
دوز ذکر شده در مقاله، تاثیری در کاهش فشار داخل چشم ندارد و یا حتی موجب افزایش فشار داخل چشم میشود. در واقع این خطا مانند این است که در
بررسی اثر ضد فشارخون دارویی خاص، بیمارانی که به دلیلی دچار افزایش فشارخون شدهاند را از مطالعه حذف کنیم و نتیجه بگیریم که داروی مذکور در
کاهش فشارخون موثر بوده است.