TY - JOUR T1 - Intravenous Skin Changes Following Treatment of Tibial Fracture and Associated Factors TT - تغییرات وریدی پوستی به‌دنبال درمان شکستگی تیبیا و عوامل موثر بر آن JF - J-Mazand-Univ-Med-Sci JO - J-Mazand-Univ-Med-Sci VL - 30 IS - 190 UR - http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-15807-fa.html Y1 - 2020 SP - 86 EP - 96 KW - Tibial fractuers KW - Varicose veins KW - choronic venous insufficiency KW - tibial fractuer complications N2 - سابقه و هدف: شکستگی‌های دیستال استخوان تیبیا در شرایط بد پوست، بافت نرم و جریان ضعیف خون، احتمال بروز عوارض پوستی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات وریدی پوستی بدنبال درمان شکستگی تیبیا و عوامل موثر بر آن بود. مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعی بر روی140 بیمار(103 مرد، 37 زن)، با شکستگی تیبیا که از سال 1396-1391 با یکی از روش‌های اینترامدولاری نیل، پلاک و یا اکسترنال فیکساتور در بیمارستان شهید بهشتی بابل درمان شدند، انجام گرفت. بیماران به‌طور دقیق معاینه شدند و با پرونده خوانی اطلاعات جمع‌آوری شد. تعداد سال‌های گذشته از تروما، جنسیت، سن، زمان تروما، سابقه خانوادگی (از نظر وریدهای واریسی)، روش جراحی،شدت انرژی تروما (زیاد، کم)، نوع شکستگی (باز، بسته) بررسی و مقایسه شد. یافته‌ها: میانگین سنی بیماران در زمان تروما1/16± 85/38 سال بود.از کل افراد،50 درصد در گروه بدون تعییرات پوستی قرار گرفتند. بیش‌ترین درصد از نارسایی وریدی در گروه رتیکولار (3/39 درصد) و کم‌ترین (1/2 درصد) در آتروفی پوست وجود داشت. در شکستگی باز و ترومای با شدت زیاد و در زنان، بیش‌ترین اختلال وریدی پوستی مشاهده شد. گذشت زمان و سن بالای 40 سال در زمان تروما نیز میزان نارسایی‌های وریدی پوستی را افزایش داد. اما بین نوع جراحی و بروز نارسایی وریدی ارتباطی یافت نشد. استنتاج: بر اساس نتایج مطالعه تعداد سال‌های گذشته از تروما (بیش از 4 سال)، جنس زن، سن بالای40 سال و شکستگی باز با بروز تغییرات وریدی پوستی ارتباط دارد. بنابراین می‌توان با درمان‌های حمایتی در سال‌های اولیه بعد از تروما برای افراد در معرض خطر از درد بیماران و هزینه‌های درمانی بکاهیم. M3 ER -