چکیده: (2088 مشاهده)
سابقه و هدف: پریشانی اخلاقی تجربهای تنشزای در مواجهه با تصمیم گیری در بالین است که سبب استرس روانی شدیدی در فرد میشود. این پدیده شایع با ممانعت فرد از اقدام درست علیرغم آگاهی در وی رخ میدهد. دانشجویان پرستاری نیز در طول آموزش بالینی خود در معرض آسیبهای اخلاقی قرار دارند، لذا این مطالعه با هدف بررسی پریشانی اخلاقی و عوامل مرتبط با آن در دانشجویان پرستاری انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی همبستگی، 350 دانشجوی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی ساری در سال 1398 به روش نمونهگیری در دسترس شرکت کردند. ابزارهای جمعآوری دادهها شامل پرسشنامههای جمعیتشناختی و تحصیلی و پریشانی اخلاقی 21 سوالی هامریک بود، که طیف نمره این پرسشنامه از صفر تا 336 است و نمره بالاتر نشان دهنده میزان پریشانی اخلاقی بالاتری است، این پرسشنامه، پریشانی اخلاقی را از دو جنبه فراوانی رویداد و شدت آن رویداد اخلاقی بر روی فرد بررسی میکند. تجزیه و تحلیل دادهها با نرم افزار آماری 25SPSS انجام شد.
یافتهها: میانگین نمره کلی پریشانی اخلاقی دانشجویان پرستاری 35/79 ± 78/59 بود. میانگین برای فراوانی سوالات پریشانی اخلاقی 10/05 ± 31/66 و میانگین شدت سوالات پریشانی اخلاقی 13/38±42/76 بود که پریشانی اخلاقی در میان دانشجویان پرستاری را در سطح پایین نشان داد. نتایج رگرسیون خطی نیز رابطه معناداری را برای سن، محل سکونت، نحوه اقامت دانشجویان پرستاری نشان داد (0/001=P، 0/09=r2).
استنتاج: با توجه به وجود پریشانی اخلاقی در دانشجویان پرستاری، تمرکز برنامههای آموزش بالین بر موارد تنشزای اخلاقی، میتواند از پیامدهای منفی آن بکاهد.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
آموزش پرستاری