دوره 33، شماره 230 - ( اسفند 1402 )
جلد 33 شماره 230 صفحات 84-70 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Yousefi-Reykandeh S S, Bagherpour-Reykandeh M M, Hosseinnataj A, Ghavami S J, Bakooie I, Khodabakhshi A R et al . The Mediating Role of Alexithymia in the Relationship between Social Support and Death Anxiety in Hemodialysis Patients:
A Structural Equation Model Analysis. J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 33 (230) :70-84
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20252-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20252-fa.html
یوسفی ریکنده سید سجاد، باقرپور ریکنده محمدمهدی، حسین نتاج ابوالفضل، قوامی سید جواد، باکویی ایمان، خدابخشی امیررضا و همکاران.. نقش میانجی ناگویی خلقی در رابطه حمایت اجتماعی با اضطراب مرگ در بیماران همودیالیزی: یک تحلیل مدل معادلات ساختاری. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1402; 33 (230) :70-84
سید سجاد یوسفی ریکنده 
، محمدمهدی باقرپور ریکنده ، ابوالفضل حسین نتاج ، سید جواد قوامی ، ایمان باکویی ، امیررضا خدابخشی ، معصومه باقری نسامی
، محمدمهدی باقرپور ریکنده ، ابوالفضل حسین نتاج ، سید جواد قوامی ، ایمان باکویی ، امیررضا خدابخشی ، معصومه باقری نسامی
چکیده: (1521 مشاهده)
سابقه و هدف: بیماران همودیالیزی اغلب با چالش‌های روانشناختی مختلفی مواجه هستند که می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر سلامت کلی آن‌ها تأثیر بگذارد. ناگویی خلقی (آلکسی تایمیا) یک ساختار است که به ناتوانی در تمایز بین احساسات و واکنش‌های بدنی، مشکل در توصیف احساسات به دیگران و هم‌چنین یک سبک شناختی اشاره دارد که توسط واقعیت و وضعیت‌های ملموس هدایت می‌شود. مطالعات گوناگون نشان می‌دهند که ناگویی خلقی با اختلالات روانپزشکی متعدد به‌صورت معنی‌دار و با همبستگی مثبتی همراه است و علاوه براین، به‌عنوان یک عامل، بر سلامت روان (به‌ویژه اضطراب) و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی تأثیر منفی دارد. از این‌رو مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش میانجی ناگویی خلقی در رابطه حمایت اجتماعی و اضطراب مرگ در بیماران همودیالیزی انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی و تحلیلی در سال 1402 در مرکز جامع همودیالیز شهروند ساری انجام شد. 235 بیمار به روش نمونه‌گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از چک‌لیست اطلاعات جمعیت شناختی و طبی، پرسشنامه‌های مقیاس اضطراب مرگ تمپلر، مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و مقیاس آلکسی تایمیا تورنتو صورت گرفت. اطلاعات جمعیت شناختی جمع‌آوری شده شامل جنسیت، محل زندگی، میزان تحصیلات، مدت زمانی که فرد تحت درمان با همودیالیز قرار گرفته، تعداد دفعات مراجعه در هفته، سابقه ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای و سابقه ابتلا به همودیالیز بود. مقیاس اضطراب مرگ تمپلر شامل 15 سؤال به صورت طیف لیکرتی 5 درجه‌ای در خصوص افکار مرگ، ترس از مرگ، صحبت درباره مرگ، ترس و تفکر درباره بیماری‌های لاعلاج بوده است. مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت ابزاری 12 سوالی به صورت طیف لیکرتی 7 درجه‌ای است که به منظور ارزیابی حمایت اجتماعی ادراک شده از سه خرده مقیاس دوستان، خانواده و دیگران مهم استفاده شد. مقیاس آلکسی تایمیا تورنتو پرسشنامه‌ای 20 سوالی با طیف پنج درجه‌ای لیکرت دارای سه خرده مقیاس دشواری در تشخیص احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی(برون مدار) بود که به منظور ارزیابی ناگویی خلقی استفاده شد. در انتها داده ها با روش‌های آمار توصیفی و مدل سازی معادلات ساختاری توسط نرم‌افزارهای SPSS نسخه 26 و AMOS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: در این مطالعه اغلب جامعه آماری از مردان تشکیل شده بود (58/3 درصد). میانگین کلی اضطراب مرگ، حمایت اجتماعی درک شده و ناگویی خلقی شرکت‌کنندگان به ترتیب 10/31±38/97، 1/26±4/88، 9/76±55/72 بود. ارتباط بین
نمرات حمایت اجتماعی با اضطراب مرگ (0/153=P، (0/04، 0/30-) 0/13-=B) و هم‌چنین حمایت اجتماعی با ناگویی خلقی (0/256=P، (0/09، 0/28-) 0/12-= B) به‌صورت معکوس و غیرمعنی‌دار بود و تنها ارتباط بین ناگویی خلقی و اضطراب مرگ (0/0160=P، (0/82، 0/46) 0/66= B) دارای ارتباط معنی‌دار و مستقیم بود.
استنتاج: با توجه به این‌که رابطه معنی‌دار و مستقیم بین ناگویی خلقی و اضطراب مرگ شناسایی شد، اتخاذ رویکردهایی در جهت بررسی دوره‌ای اضطراب مرگ و ناگویی خلقی و انجام مداخلات در جهت کاهش ناگویی خلقی و اضطراب مرگ توسط مدیران و برنامه‌ریزان بهداشت و سلامت می‌تواند ثمربخش باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی و تحلیلی در سال 1402 در مرکز جامع همودیالیز شهروند ساری انجام شد. 235 بیمار به روش نمونه‌گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از چک‌لیست اطلاعات جمعیت شناختی و طبی، پرسشنامه‌های مقیاس اضطراب مرگ تمپلر، مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و مقیاس آلکسی تایمیا تورنتو صورت گرفت. اطلاعات جمعیت شناختی جمع‌آوری شده شامل جنسیت، محل زندگی، میزان تحصیلات، مدت زمانی که فرد تحت درمان با همودیالیز قرار گرفته، تعداد دفعات مراجعه در هفته، سابقه ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای و سابقه ابتلا به همودیالیز بود. مقیاس اضطراب مرگ تمپلر شامل 15 سؤال به صورت طیف لیکرتی 5 درجه‌ای در خصوص افکار مرگ، ترس از مرگ، صحبت درباره مرگ، ترس و تفکر درباره بیماری‌های لاعلاج بوده است. مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت ابزاری 12 سوالی به صورت طیف لیکرتی 7 درجه‌ای است که به منظور ارزیابی حمایت اجتماعی ادراک شده از سه خرده مقیاس دوستان، خانواده و دیگران مهم استفاده شد. مقیاس آلکسی تایمیا تورنتو پرسشنامه‌ای 20 سوالی با طیف پنج درجه‌ای لیکرت دارای سه خرده مقیاس دشواری در تشخیص احساسات، دشواری در توصیف احساسات و تفکر عینی(برون مدار) بود که به منظور ارزیابی ناگویی خلقی استفاده شد. در انتها داده ها با روش‌های آمار توصیفی و مدل سازی معادلات ساختاری توسط نرم‌افزارهای SPSS نسخه 26 و AMOS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: در این مطالعه اغلب جامعه آماری از مردان تشکیل شده بود (58/3 درصد). میانگین کلی اضطراب مرگ، حمایت اجتماعی درک شده و ناگویی خلقی شرکت‌کنندگان به ترتیب 10/31±38/97، 1/26±4/88، 9/76±55/72 بود. ارتباط بین
نمرات حمایت اجتماعی با اضطراب مرگ (0/153=P، (0/04، 0/30-) 0/13-=B) و هم‌چنین حمایت اجتماعی با ناگویی خلقی (0/256=P، (0/09، 0/28-) 0/12-= B) به‌صورت معکوس و غیرمعنی‌دار بود و تنها ارتباط بین ناگویی خلقی و اضطراب مرگ (0/0160=P، (0/82، 0/46) 0/66= B) دارای ارتباط معنی‌دار و مستقیم بود.
استنتاج: با توجه به این‌که رابطه معنی‌دار و مستقیم بین ناگویی خلقی و اضطراب مرگ شناسایی شد، اتخاذ رویکردهایی در جهت بررسی دوره‌ای اضطراب مرگ و ناگویی خلقی و انجام مداخلات در جهت کاهش ناگویی خلقی و اضطراب مرگ توسط مدیران و برنامه‌ریزان بهداشت و سلامت می‌تواند ثمربخش باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
پرستاری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
