دوره 24، شماره 121 - ( بهمن 1393 )                   جلد 24 شماره 121 صفحات 85-74 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abrari J, Saeedi M, Morteza Semnani K, Enayati Fard R, Shakerian B. The Effect of Gelucire 50/13 on Release Rate of Naproxen in Solid Dispersions Prepared by PEG 4000. J Mazandaran Univ Med Sci 2015; 24 (121) :74-85
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-5190-fa.html
اکبری جعفر، سعیدی مجید، مرتضی سمنانی کتایون، عنایتی فرد رضا، شاکریان بابک. تاثیر گلوسیر 13/50 بر سرعت آزاد شدن ناپروکسن از پراکندگی های جامد تهیه شده با پلی اتیلن گلیکول 4000. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1393; 24 (121) :74-85

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-5190-fa.html

تاثیر گلوسیر 13/50 بر سرعت آزاد شدن ناپروکسن از پراکندگی های جامد تهیه شده با پلی اتیلن گلیکول 4000
جعفر اکبری ، مجید سعیدی ، کتایون مرتضی سمنانی ، رضا عنایتی فرد ، بابک شاکریان
چکیده:   (9204 مشاهده)
سابقه و هدف: رفتار انحلالی دارو یکی از مسائل تعیین‌کننده در فراهمی زیستی خوراکی آن دارو است. فراهمی زیستی را می‌توان با افزایش حلالیت و سرعت انحلال دارو با ترکیب کردن آن با یک حامل آب دوست بهبود بخشید. ناپروکسن یک داروی ضد درد و ضد التهاب کم محلول در آب است. یکی از راه‌های غلبه بر حلالیت پایین ناپروکسن، اصلاح ویژگی‌های فیزیکی آن با استفاده از پراکندگی‌های جامد است. در این پژوهش، از گلوسیر 13/50، و پلی اتیلن گلیکول 4000، جهت تهیه پراکندگی‌ها جامد داروی ناپروکسن استفاده شد. مواد و روش‌ها: پراکندگی‌های جامد ناپروکسن توسط روش ذوبان و با استفاده از مقادیر متفاوت از دارو- پلیمر (پلی اتیلن گلایکول 4000 ) و دارو- گلوسیر تهیه شد. برای ارزیابی تداخلات بین دارو و سایر اجزاء تشکیل‌دهنده در پراکندگی‌های جامد از مطالعات انحلال، (Differential Scanning Calorimetry (DSC)، FTIR (Fourier transform infrared spectroscopy) و X-ray استفاده شد. یافته‌ها: آزاد سازی دارو از پراکندگی‌های جامد و مخلوط فیزیکی افزایش چشمگیری نسبت به داروی خالص از خود نشان می دهد. همچنین، سرعت انحلال مخلوط‌های فیزیکی و پراکندگی‌های جامد با افزایش میزان پلی اتیلن گلیکول، افزایش می یابد. نتایج حاصل از XRD تغییر ناپروکسن از حالت کریستال به حالت آمورف را نشان می دهد. مطالعات FTIR و DSC هیچ‌گونه تداخل فیزیکوشیمیایی را بین دارو و پلیمرها نشان نمی دهد. استنتاج: افزایش در سرعت انحلال ناپروکسن توسط روش پراکندگی‌های جامد، احتمالاً ناشی از افزایش قدرت‌ تر پذیری و طبیعت آبدوست حامل و سورفاکتانت است.
واژه‌های کلیدی: ناپروکسن، پراکندگی جامد، گلوسیر 13/50، پلی اتیلن گلیکول 4000، سرعت انحلال
متن کامل [PDF 603 kb]   (3834 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: داروسازی
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb