سابقه و هدف: دیابت نوع1 یک بیماری خودایمن می‌باشد. امروزه توجه عموم به استفاده ازترکیبات طبیعی جهت درمان دیابت افزایش یافته است. مطالعه حاضر به‌منظور ارزیابی اثرات عصاره هیدروالکلی‌گیاه چایل اوتی
(Cynodon dactylon) بر روی سیمای بیوشیمیایی و تغییرات هیستوپاتولوژیک پانکراس در دیابت تجربی خود ایمن در موش‌های C57BL/6 انجام شده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی پس از القای دیابت خود ایمن، موش‌ها به سه گروه درمانی(تعداد موش‌ها در هر گروه10 عدد بود) تقسیم شده و به مدت دو هفته عصاره هیدروالکلی چایل اوتی (mg/kg100،200،400) را (روزانه- خوراکی) دریافت کردند. چهارده روز پس از آخرین دوز تجویزی استرپتوزوتوسین، موش‌ها نخاعی شده و پانکراس آن‌ها برای ارزیابی‌های هیستوپاتولوژیک جمع‌آوری شدند. اندازه‌گیری قند خون ناشتا، کلسترول و تری گلیسیرید هم در هفتمین و چهاردهمین روز پس از آخرین دوز تجویزی استرپتوزوتوسین انجام شد. جهت مقایسه داده‌های ناپارامتری (Nonparametric) مرتبط با یافته های هیستوپاتولوژیک از آزمون  Kruskal-Wallisاستفاده گردید. هم‌چنین به منظور مقایسه سایر داده‌ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و Tukey’s test استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج به دست آمده حاکی از کاهش معنی‌دار قندخون ناشتا، کلسترول و تری‌گلیسیرید در سرم موش‌های گروه تیمار نسبت به گروه کنترل بود. به علاوه، شدت فیلتراسیون لکوسیتی در گروه‌هایی که عصاره هیدروالکلی چایل اوتی را دریافت کرده بودند، نسبت به گروه درمان نشده، کاهش یافته بود.

استنتاج: به نظر می‌رسد که عصاره هیدروالکلی چایل اوتی ممکن است اثر درمانی مقابله کننده با تخریب سلول‌های بتا و انسولیت در مدل موشی دیابت نوع 1 را داشته باشد و ممکن است به عنوان یک استراتژی درمانی مفید در دیابت نوع 1 انسانی مد نظر قرار گیرد.