سابقه و هدف : به دلیل دشواری تشخیص، بیماری سرطانهای مری و معده موقعیت ویژهای دارند. در استان مازندران سرطان معده از مهمترین عوامل مرگ و میر محسوب میشود، بنابراین مطالعه حاضر برای بررسی بقاء بیماران مبتلا به سرطان معده در استان مازندران انجام گرفت.
مواد و روش ها : این مطالعه یک کهورت تاریخی میباشد. جامعه آماری، بیماران مبتلا به سرطان معده مراجعه کننده به یک مرکز دانشگاهی در فاصله زمانی 1386 تا 1389 میباشند. یک مدل پارامتری بر دادهها برازش داده شد. از روش Kaplan-Meier و Life tables برای برآورد احتمالات بقاء و بررسی اثر متغیرهای مختلف استفاده شده است. با استفاده از مدل Çox اثر متغیرهای کمکی بر مدت زمان بقاء بیماران بررسی شده است.
یافته ها : میانگین سنی بیماران 64 سال و 3/68 درصد از بیماران مورد مطالعه مرد بودند. 2/48 درصد بیماران در مرحله چهارم که پیشرفتهترین مرحله بیماری میباشد قرار داشتهاند. احتمال بقاء بیشتر از 2 سال با روش کاپلان- مایر در بیماران مورد بررسی برابر 7/27 درصد بدست آمد. با استفاده از مدل مخاطرات متناسب کاکس ملاحظه شد که متغیرهای مرحله بیماری، وضعیت متاستاز، وضعیت جراحی و سن بر شانس زنده ماندن بیماران تاثیر گذار بودهاند.
استنتاج : طول عمر پایین بیماران مطالعه حاضر میتواند به علت تأخیر در تشخیص و کمبود امکانات درمانی باشد.