سابقه و هدف: دیابت بیماری چندعاملی است و عوامل ژنتیکی، محیطی و ایمونولوژیک در پاتوژنز آن دخیلند. با توجه به نقش ایمونولوژیک گروه‌های خونی، این مطالعه جهت ارزیابی توزیع گروه‌های خونی ABO و RH در بیماران مبتلا به دیابت قندی نوع 2 شمال ایران طراحی گردید.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه‌کننده به کلینیک‌های دانشگاهی غدد شهر ساری سال۱۳۹4 انجام شد. اطلاعات اولیه هر بیمار شامل سن، جنس، سابقه فشارخون بالا، اختلالات چربی و عوارض مزمن دیابت از پرونده آن‌ها استخراج شد و آنتی‌ژن‌های سطحی گلبول قرمز توسط روش استاندارد آگلوتیناسیون مستقیم تعیین گردید.

یافته‌ها: ازبین ۱۵۰۰ بیمار دیابتی مورد مطالعه، 590 بیمار (3/39 درصد) گروه خونیO داشتند. شیوع گروه‌های خونی غیر O به ترتیب شامل: گروه خونی A 2/26 درصد،گروه خونیB 7/26 درصد وگروه خونیAB  8/7 درصد برآوردشد 6/7 درصد افراد RH منفی بودند. در مقایسه با جامعه، شیوع گروه خونی A در افراد دیابتی پایین تر و گروه خونی B بالاتر بود. (به ترتیب 000/0p= و 009/0= p). شیوع آنتی ژن D نیز به‌طور معنی‌داری در گروه دیابتی بالاتر بود (000/0= p).

استنتاج: با توجه به همراهی گروه خونی B با دیابت در این مطالعه، پیشنهاد می‌شود این گروه خونی به عنوان یک فاکتور خطر غربالگری دیابت نوع 2 در جامعه ما در نظر گرفته شود. هم‌چنین به نظر می‌رسد بررسی ژنوتیپ‌های مرتبط به گروه‌های خونی بتواند رهگشایی ارزتده در ارزیابی مکانیسم دیابت باشد.