سابقه و هدف: تهوع و استفراغ بعد از عمل (PONV) از عوارض بیهوشی است. بدون مداخلۀ پروفیلاکتیک، PONV در حدود یک سوم بیماران (بین10 تا 60 درصد) تحت بیهوشی رخ می‌دهد. از نظر بیمار، PONV می‌تواند ناراحت‌کننده‌تر از درد بعد از عمل باشد. هدف از این تحقیق بررسی مقایسه‌ای اثر اندانسترون و دگزامتازون در کاهش تهوع و استفراغ بعد از کله‌سیستکتومی‌با لاپاروسکوپی بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور، 90 نفر از بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی اردبیل در سال 1390 که تحت عمل جراحی کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک با بیهوشی عمومی‌ قرار گرفتند، به صورت تصادفی در سه گروه 30 نفره، تحت بیهوشی عمومی‌داخل وریدی قرار گرفتند. برای بیماران گروه اول (D)، قبل از شروع بیهوشی، 8 میلی‏گرم دگزامتازون وریدی و گروه دوم (O)، قبل از بیهوشی، mg4 اندانسترون وریدی و گروه کنترل (P)، قبل از شروع بیهوشی، cc2 نرمال سالین تزریق شد. بیماران از نظر عوارض بیهوشی و تهوع در ریکاوری، 6 ساعت و 24 ساعت بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها توسط نرم‌افزار spss18 با آزمون‏های آماری کای دو و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: میزان بروز کلی تهوع در گروه P، D و O به ترتیب 7/66، 3/33 و 3/ 33 درصد بود. تفاوت بین گروه کنترل و دو گروه مداخله از لحاظ آماری معنی‏دار بود (01/0= p). ولی دو گروه مداخله از این لحاظ تفاوتی با هم نداشتند. میزان بروز کلی استفراغ در گروه P، D و O به ترتیب 7/56، 3/23 و 7/26 درصد بود که تفاوت معنی‏داری بین گروه کنترل و مداخله وجود داشت، اما بین گروه اندانسترون و دگزامتازون تفاوت معنی‏داری وجود نداشت (به ترتیب 01/0= p و 1= p).

استنتاج: این مطالعه نشان می‏دهد که هر دو داروی دگزامتازون و اندانسترون در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل کله سیستکتومی با لاپاروسکوپی موثرند و بین میزان اثربخشی اندانسترون و دگزامتازون در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل تفاوت معنی‏داری وجود ندارد.

شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 2N201111094093IRCT