چکیده: (5333 مشاهده)
سابقه و هدف: دارورسانی مخاطی برخلاف دارورسانی خوراکی دارای مزایایی شامل حذف اثر گذر اول کبدی و جلوگیری از حذف دارو پیش از جذب از طریق مسیر گوارشی و فلور آنزیمی میباشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر پلیمرهای کربومر، HPMC و CMC روی سرعت انحلال و قدرت مخاط چسبی دارو از قرصهای مخاط چسب داخل گونهای حاوی سینامالدئید بوده است.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی تعداد 9 فرمولاسیون انتخاب شده و آزمایشات متعدد شامل جریان پذیری و پرس پذیری، سختی، تعیین مقدار، فرسایش، تورم و قدرت زیستچسبی قرصها انجام گردیده است.
یافتهها: بر اساس دادههای مطالعه از بین 9 فرمولاسیون ، زاویه ثبوت بین 67/1±06/20 و 44/2±93/31 بود. همچنین منظمترین الگوی رهش دارو مربوط به F5 و F6 و بیش ترین سرعت رهش مربوط به F8 و F9 بود. بیشترین مخاط چسبی مربوط به فرمولاسیونهای F8 و F9 و کمترین قدرت مخاط چسبی مربوط به فرمولاسیونهای F3 و F4 بوده است.
استنتاج: مطالعات دارورسانی در مواقعی که داروی مورد نظر از مسیرهای دیگر دارورسانی کیفیت بالای درمانی را نداشته باشد بسیار پر اهمیت است. با توجه به نتایج حاصل از آزمایشات، پلیمر هیدروکسی پروپیل متیل سلولز از نظر ویژگیهای کلی مورد نظر برای یک فرمولاسیون مطلوب مخاط چسب داخل گونهای بهترین عملکرد را داشته است.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
داروسازی