دوره 28، شماره 167 - ( آذر 1397 )
جلد 28 شماره 167 صفحات 145-154 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (1373 مشاهده)
سابقه و هدف: ارزشیابی درونی، فرآیندی سیستماتیک جهت جمع‌آوری و تحلیل اطلاعات به منظور تعیین فواید و مضرات یک برنامه و میزان حصول اهداف آن می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت موجود ارزشیابی درونی در گروه های آموزشی بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در دو سال تحصیلی متوالی انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش توصیفی- مقطعی در کلیه گروه های آموزشی بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال تحصیلی 95-94 و 96-95 به انجام رسید. ابتدا داده‌های مربوط به هشت حوزه ارزشیابی درونی از طریق چـک لیسـت ها و پرسشنامه‌ها جمع‌آوری و سپس وضعیت گروه ها در هشت حوزه ارزشیابی درونی در رابطه با استانداردها و نیز وضعیت کل گروه ها در دو سال متوالی تحصیلی تعیین شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS با تاکید بر آمارهای توصیفی (میانگین و محاسبه درصد امتیازات) مورد تحلیل آماری قرار گرفت. هم‌چنین نتایج ارزیابی در دو سال متوالی مقایسه و روند پویایی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که وضعیت اکثر حوزه‌ها در گروه های آموزشی بالینی نسبتاً مطلوب بوده است. بالاترین مطلوبیت در سال های 95-94 و 96-95 در حوزه دوره ها و برنامه های درسی 53/74 درصد و 66/78 درصد و دانش آموختگان 61/88 درصد بوده است. درصد امتیاز کل گروه های آموزشی بالینی در سال های 95-94 و 96-95 به ترتیب 22/64 درصد و 69/70 درصد بود.
استنتاج: ارزشیابی درونی مستمر، منجر به استخراج نقاط قوت و ضعف گروه ها می‌شود که بر اساس نتایج آن، برنامه‌ریزی برای رسیدن به شرایط مطلوب‌تر توسط گروه ها صورت می‌گیرد و می‌تواند در دریافت تاییدیه پذیرش دستیار در گروه ها نقش داشته باشد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش توصیفی- مقطعی در کلیه گروه های آموزشی بالینی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال تحصیلی 95-94 و 96-95 به انجام رسید. ابتدا داده‌های مربوط به هشت حوزه ارزشیابی درونی از طریق چـک لیسـت ها و پرسشنامه‌ها جمع‌آوری و سپس وضعیت گروه ها در هشت حوزه ارزشیابی درونی در رابطه با استانداردها و نیز وضعیت کل گروه ها در دو سال متوالی تحصیلی تعیین شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS با تاکید بر آمارهای توصیفی (میانگین و محاسبه درصد امتیازات) مورد تحلیل آماری قرار گرفت. هم‌چنین نتایج ارزیابی در دو سال متوالی مقایسه و روند پویایی مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که وضعیت اکثر حوزه‌ها در گروه های آموزشی بالینی نسبتاً مطلوب بوده است. بالاترین مطلوبیت در سال های 95-94 و 96-95 در حوزه دوره ها و برنامه های درسی 53/74 درصد و 66/78 درصد و دانش آموختگان 61/88 درصد بوده است. درصد امتیاز کل گروه های آموزشی بالینی در سال های 95-94 و 96-95 به ترتیب 22/64 درصد و 69/70 درصد بود.
استنتاج: ارزشیابی درونی مستمر، منجر به استخراج نقاط قوت و ضعف گروه ها می‌شود که بر اساس نتایج آن، برنامه‌ریزی برای رسیدن به شرایط مطلوب‌تر توسط گروه ها صورت می‌گیرد و می‌تواند در دریافت تاییدیه پذیرش دستیار در گروه ها نقش داشته باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
آموزش پزشكی