چکیده: (3189 مشاهده)
سابقه و هدف: رفتار جامعه پسند میتواند کاربرد های بالینی و روانی- زیستی جهت ارتقای سلامت بیماران را مطرح نماید، هدف از این پژوهش بررسی رابطه نگرش مذهبی با رفتار جامعه پسند با توجه به نقش میانجی همدلی و نوع دوستی در میان دانشجویان پرستاری و پزشکی میباشد.
مواد و روشها: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان پرستاری و پزشکی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 98-1397 دانشگاه شهید چمران اهواز بود. تعداد 361 نفر از آنان با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهوسیله پرسشنامه رفتارجامعه پسند، پرسشنامه جهتگیری مذهبی، شاخص واکنشپذیری بین فردی و مقیاس خودگزارش دهی نوعدوستی مورد آزمون قرار گرفتند. تحلیل داده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار AMOS انجام گرفت.
یافتهها: نتایج نشان داد که نگرش دینی، نوع دوستی و همدلی، همبستگی معنیداری با رفتار جامعه پسند دارند (01/0>P). همچنین مدل نهایی پژوهش از برازش مناسبی برخوردار بود. یافتهها نشان داد نگرش دینی اثر مستقیم و مثبتی بر متغیرهای رفتار جامعه پسند، نوع دوستی و همدلی دارد. به علاوه، همدلی و نوع دوستی بین مولفه نگرش دینی و رفتار جامعه پسند نقش واسطهای دارند.
استنتاج: با توجه به نقش نگرش دینی، نوع دوستی و همدلی در پیشبینی رفتار جامعه پسند میتوان از این مدل در ارتقاء رفتار جامعه پسند پرستاران و پزشکان در مداخلات بالینی بهره گرفت.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
روانشناسی