سابقه و هدف: سیانید جزء آلاینده‌های خطرناک محیط زیست می‌باشد و از صنایعی مانند آبکاری، معدن‌کاری و رنگ‌سازی وارد محیط زیست می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی حذف سیانید توسط فرایند فتوکاتالیستی زیرکونیا با و بدون 2O2H (Hydrogen peroxide) بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک مطالعه کاربردی- بنیادی بود که در مرکز تحقیقات مهندسی بهداشت محیط انجام شد. پس از ساخت فتوراکتور، کارایی فرایند فتوکاتالیستی با نانوذره ZrO2 (Zirconium dioxide) و 2O2H در حذف سیانید، با تغییر متغییرهایی مانند مقدار نانوذره (4-25/0 گرم در لیتر)، pH(11-4)، مقدار 2O2H (1-1/0 میلی‌لیتر)، غلظت سیانید (75-5/2 میلی‌گرم در لیتر) و زمان تابش اشعه UV (Ultraviolet) (90-5 دقیقه) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش روی نمونه واقعی فاضلاب نیز دنبال شد. تعداد 200 نمونه سنتتیک و 20 نمونه واقعی آزمایش شد. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS آنالیز شد. یافته‌ها: حداکثر حذف سیانید (5/2 میلی‌گرم در لیتر) توسط فرایند 2O2H/2TiO/UV تحت شرایط بهینه (75/0 گرم در لیتر نانوذره، 5/0 میلی‌لیتر پراکسید هیدروژن، و 8 = pH) حدود 96 درصد بود. راندمان حذف سیانید (20 میلی‌گرم در لیتر) توسط فرایند 2O2H/2TiO/UV در دامنه 90-5 دقیقه به ترتیب، 35، 75/38، 55، 56، 59، 25/61، 65، 5/71، 81 و 5/88 درصد بود. کارایی حذف سیانید توسط فرایند 2O2H/2TiO/UV در دامنه غلظت 5-5/2 میلی‌گرم در لیتر از 6/95 به 4/50 درصد کاهش یافت. حداکثر حذف سیانید (5/2 میلی‌گرم در لیتر) توسط فرایند 2UV/ZrO تحت شرایط بهینه (75/0 گرم در لیتر نانوذره، و 4 = pH) حدود 6/85 درصد بود. حداکثر راندمان حذف سیانید از فاضلاب واقعی توسط فرایندهای 2UV/ZrO و 2O2H/2TiO/UV به ترتیب 08/54 درصد و 8/72 درصد بود. استنتاج: افزایش مقدار نانوذره، زمان و کاهش pH کارایی فرایند 2UV/ZrO را افزایش داد. افزایش غلظت سیانید، کارایی هر دو فرایند را کاهش داد. افزایش 2O2H تا مقدار بهینه (5/0 میلی‌لیتر 2O2H در 100 میلی‌لیتر سیانید) کارایی فرایند 2O2H/2TiO/UV را افزایش داد ولی مقادیر بالاتر 2O2H راندمان فرایند را کاهش داد.

واژه‌های کلیدی: نانوذره زیرکونیا، فرایند فتوکاتالیستی، حذف سیانید، پراکسید هیدروژن، صنایع آبکاری

متن کامل [PDF 351 kb]   (2691 دریافت)