دوره 14، شماره 43 - ( تير 1383 )                   جلد 14 شماره 43 صفحات 34-25 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Shokohi T, Ëmami M, Soojodian Z. Clinical efficacy of 1% terbinafine cream (Lamizil)® in comparison to 2% miconazole cream in patients with pityriasis versicolor . J Mazandaran Univ Med Sci 2004; 14 (43) :25-34
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-377-fa.html
شکوهی طاهره، امامی مسعود، سجودیان زیورالسادات. مقایسه اثر کرم تربینافین 1 درصد (لامیزیل) و کرم میکونازول 2 درصد در بیماران مبتلا به پیتریازیس ورسیکالر. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1383; 14 (43) :25-34

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-377-fa.html


چکیده:   (127854 مشاهده)
سابقه و هدف: تربینافین از گروه آلیلامین ها ، دسته جدیدی از داروهای ضد قارچ است که از طریق مهار اسکوالن اپواکسیداز مانع ساخته شدن استرول در قارچ می شود و با تجمع اسکوالن، فرایند قارچ کشی اولیه را موجب می شود.تربینافین در طیف وسیعی از قارچ ها به صورت خوراکی یا موضعی عمل می کند. خاصیت ضد تکثیر یا قارچ کشی آن بستگی به گونه قارچ مورد آزمایش دارد. در این مطالعه اثر ضد قارچی کرم تربینافین 1 درصد (لامیزیل) با کرم میکونازول 2 درصد در مبتلایان به پیتریازیس ورسیکالر باروش کارآزمایی بالینی دوسوکور مورد مقایسه قرار گرفت.
مواد و روش ها: 40 بیمار (مرد و 16 زن) با میانگین سنی 1/25 سال و از طیف سنی 13 تا 63 سال بر مبنای جدول تصادفی، تحت درمان 4 هفته ای با کرم تربینافین 1 درصد یا کرم میکونازول 2 درصد قرار گرفتند. برای ارزیابی درجه تاثیر دارو، سیر بهبودی بیماری قبل از شروع مطالعه و پایان هر هفته از نظر بالینی و قارچ شناسی مورد پیگیری قرار گرفت. بهبودی از نظر بالینی با منفی شدن هر پارامتر بالینی و بهبودی از نظر قارچ شناسی بر اساس منفی شدن آزمایش مستقیم میکروسکوپی در نظر گرفته شد.
یافته ها: درپایان هفته دوم، علایم بالینی70 درصد مبتلایان به پیتریازیس ورسیکالر در گروه درمانی تربینافین 1 درصد محو گردید؛ در حالی که در گروه درمانی میکونازول فقط در 35 درصد مبتلایان، ضایعات به صورت کامل محو گشته بود. در پایان هفته چهارم، محو ضایعات از نظر بالینی به ترتیب 85 درصد و 80 درصد بوده است که آزمون آماری X2 و آزمون دقیق فیشر، تفاوت معنی داری را نشان نداد. تفاوت معنی داری در الگوی منفی شدن علامت هایپرکرومیا و پوسته ریزی در دو گروه درمانی مشاهده نشد. در هفته دوم در گروه درمانی تربینافین، درصد منفی شدن آزمایش مستقیم میکروسکوپی 4/1 برابر گروه درمانی میکونازول 2 بوده است و در پایان هفته چهارم این میزان در گروه درمانی تربینافین، 95 درصد و در گروه درمانی میکونازول، 90 درصد بوده است. ولیکن این اختلاف معنی دار نبوده است. از نظر بروز علایم حساسیت و عدم تحمل پذیری بین این دو گروه درمانی، تفاوتی مشاهده نگردید. عود بالینی پس از 2 هفته از اتمام دوره 4 هفته ای درمان، 1/7 درصد در گروه درمانی تربینافین و 8/42 درصد در گروه درمانی کرم میکونازول و عود بالینی پس از 16 هفته از اتمام دوره به ترتیب2/18 درصد و 3/64 درصد بوده که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بوده است.
استنتاج: یافته های این مطالعه نشان داد که اثر قارچ کشی تربینافین هیدروکلراید 1 درصد و میکونازول 2 درصد، صددرصد نمی باشد. کرم تربینافین 1 درصد، دارویی با اثر سریع تر است. کفایت تربینافین هیدروکلراید 1 درصد نسبت به میکونازول 2 درصد، به میزان ناچیزی بیش تر است. البته این دارو فقط با نسخه پزشک و با قیمت بیش تر در دسترس می باشد. در بررسی حاضر، تربینافین در مقایسه با میکونازول خوب تحمل شده و میزان عود کم تری دارد، بنابراین بر اساس استراتژی مقرون به صرفه ترین، استفاده از میکونازول در خط اول درمان و استفاده از تربینافین در خط بعدی و فقط در صورت شکست درمان با میکونازول توصیه می شود.
متن کامل [PDF 195 kb]   (2715 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb