Mendeley  

Zotero  

Alidoust S, Esmaeili Sari A, Bahramifar N. Bioaccumulation of Total and Organic Mercury in Goldfish (Carassius auratus gibelio) in Anzali Wetland, and Assessment of Health Risks. J Mazandaran Univ Med Sci 2015; 24 (120) :242-252
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-4856-fa.html

سابقه و هدف: آلودگی جیوه هنوز هم تهدیدی برای محیط‌ز‌یست و بهداشت عمومی در کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه محسوب می‌شود. هدف از این تحقیق تعیین جیوه کل و آلی در بافت عضله ماهی کاراس در دو منطقه غرب و شرق تالاب انزلی، ارزیابی خطر سلامت مصرف این ماهی و تعیین وعده‌های مجاز مصرف ماهی در هر ماه است. مواد و روش‌ها: بیست عدد ماهی کاراس در هر منطقه غرب و شرق تالاب جمع‌آوری شدند. غلظت جیوه کل با استفاده از دستگاه آنالیز جیوه پیشرفته (AMA 254) تعیین شد، در صورتی که جیوه آلی در بافت عضله بعد از هضم اسیدی و استخراج در تولوئن با استفاده از دستگاه AMA 254 اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: غلظت جیوه کل و آلی در بافت عضله ماهی کاراس منطقه شرق تالاب (56.92 ± 106.97 و 45.41 ± 88.00 نانوگرم بر گرم وزن‌ تر) به طور معنی‌داری بیشتر از همان غلظت‌ها در ماهی‌های منطقه غرب تالاب (16.88 ± 45.50 و 14.32 ± 40.62 نانوگرم بر گرم وزن ‌تر) بودند. همچنین همبستگی مثبت و معنی‌داری بین جیوه کل و آلی با میزان چربی یافت شد. استنتاج: اگرچه میانگین غلظت‌های جیوه کل در ماهی‌ها از حد بیشینه توصیه شده از سوی سازمان بهداشت جهانی برای مصرف انسان (0.5 میلی‌گرم بر گرم وزن‌تر) بالاتر نبود، ولی میزان مجاز مصرف ماهی کاراس برای کودکان و بزرگسالان در بخش شرقی به ترتیب 3 و 13 و بخش غربی به ترتیب 5 و 25 وعده در ماه به‌دست آمد.