سابقه و هدف: آفت‌کش دیازینون یکی از پر مصرف‌ترین سموم ارگانوفسفره بوده که سازمان جهانی بهداشت این آفت‌کش را در زمره سموم با درجه خطر متوسط در کلاس II طبقه‌بندی کرده است. مطالعه حاضر با هدف بهینه‌سازی فرآیند انعقاد الکتریکی در حذف آفت کش دیازینون از محیط‌های آبی به روش سطح پاسخ انجام پذیرفت.

مواد و روش‌ها: بر مبنای یک مطالعه تجربی آزمایشگاهی به روش بهینه D، بررسی تاثیر متغیرهای مستقل شامل غلظت آفت کش دیازینون (100-10 میلی‌گرم در لیتر)، ولتاژ اعمال شده (40-20 ولت)، زمان واکنش (60-10 دقیقه) و pH محلول (10-3) بر راندمان حذف دیازینون با تعداد 30 مرحله آزمایش انجام شد. بهینه سازی شرایط با استفاده از روش سطح پاسخ و تحلیل مدل پیشنهادی به روش آنالیز واریانس صورت پذیرفت.

یافته‌ها: مدل پیشنهادی برای میزان راندمان حذف دیازینون از نظر آماری در سطح اطمینان 95 درصد معنی‌دار و ضعف برازش برای مدل پیشنهادی در سطح اطمینان 95 درصد بی‌معنی بود (614/0p=). راندمان حذف دیازینون تابع تغییرات غلظت اولیه، ولتاژ اعمال شده و زمان واکنش بود. هم‌چنین راندمان حذف دیازینون در شرایط بهینه (mg/l 100 و ولتاژ 20 ولت) برابر با 6/84 درصد تعیین گردید.

استنتاج: فرایند انعقاد الکتریکی تحت شرایط آزمایشگاهی ذکر شده یک روش کارآمد برای حذف آفت‌کش دیازینون از محلول‌های آبی می‌باشد. طراحی آزمایش به روش بهینه D می‌تواند به نحو مطلوبی فرایند حذف را بهینه‌سازی نموده و با کاهش تعداد آزمایش ها بهترین شرایط حذف آلاینده را تامین نماید.