سابقه و هدف: سرطان پستان شایع‌ترین سرطان در میان زنان است. جلوگیری از آسیب به بافت‌های سالم به ویژه بافت ریه در پرتودرمانی سرطان پستان اهمیت دارد. در این مطالعه جهت یافتن فاکتورهای پیش‌بینی کننده با استفاده از پارامترهای دزیمتریکی و بالینی، وقوع آسیب در بیماران مبتلا به سرطان پستان پیش بینی شده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 52 مبتلا به سرطان پستان در مراحل II و یا III، از بهمن ماه 1393 تا مرداد ماه 1394 تحت عمل جراحی ماستکتومی ویا ماستکتومی رادیکال تغییریافته با دریافت 8 مرحله شیمی‌درمانی در مرکز انکولوژی و رادیوتراپی مهدیه همدان، مورد بررسی قرار گرفتند. طراحی درمان بیماران با دز 50 گری به حجم PTV در 25 جلسه انجام شد. احتمال آسیب به بافت ریه با استفاده از مدل لایمن محاسبه و سپس ارتباط آن با پارامترهای دزیمتریکی و بالینی بررسی شد و نهایتاً بر اساس نتایج به دست آمده مدلی مناسب جهت پیش‌بینی احتمال ایجاد آسیب به بافت ریه به دست آمد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که پارامترهای MLD و IV19 ارتباط معنی‌داری با احتمال آسیب به بافت ریه دارند. در مقابل پارامتر CLD ارتباط معنی‌داری را با رخداد آسیب نشان نداد. براساس یافته‌ها مدلی از نوع univariate logistic regression جهت پیش‌بینی احتمال ایجاد آسیب به بافت ریه در بیماران مبتلا به سرطان پستان پیشنهاد شد.

استنتاج: در طراحی درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان پیشنهاد می‌شود تا حد امکان پارامتر CLD جهت کاهش دز دریافتی ریه کاهش یابد. پارامترهای اعتبارسنجی مدل ارائه شده نشان دادند که این مدل می‌تواند تخمین خوبی از آسیب به بافت ریه هنگام پرتودرمانی سرطان پستان ارایه دهد. بنابراین استفاده از این مدل قبل از شروع پرتودرمانی می‌تواند منجر به کاهش آسیب ریه و افزایش کیفیت زندگی این بیماران شود.