سابقه و هدف: راه تشخیص درست ضایعات دهانی با نماهای مشکوکی، برداشتن نمونه با روشی مناسب و بررسی آسیب شناختی آن است و تکنیک اجرای بیوپسی نامطلوب منجر به خطاهای تشخیصی طی ارزیابی هیستوپاتولوژیک می‌شود. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر ساری و دانشجویان سال ششم دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران از نحوه پردازش و چگونگی انتقال بیوپسی‌های دهانی بود.

مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و به روش مقطعی بر روی 150 نفر از دندانپزشکان عمومی و دانشجویان سال ششم دندانپزشکی در شهر ساری در سال 1394 انجام شد. پرسشنامه طراحی شده شامل اطلاعات دموگرافیک و سوالاتی درباره نحوه پردازش و انتقال بیوپسی‌های دهانی بود. داده‌ها به وسیله نرم‌افزار SPSS 17 با استفاده از آزمون T، آنالیز واریانس (ANOVA) و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: پرسشنامه ها توسط 150 نفر شامل 106 دندانپزشک (50 درصد مرد) با میانگین سنی 2/6±9/39 سال و 44 دانشجوی دندانپزشکی (50 درصد مرد) با میانگین سنی 6/2±6/24 سال تکمیل گردید. درصد آگاهی دندانپزشکان 4/54 درصد و دانشجویان دندانپزشکی 1/55 درصد بود که از لحاظ آماری بین دو گروه تفاوت معنی‌دار وجود نداشت (862/0=p). بین سطح آگاهی دندانپزشکان و تعداد شرکت در دوره‌های بازآموزی پاتولوژی دهان، همبستگی معنی‌دار مستقیم وجود داشت (219/0=r، 017/0=p).

استنتاج: درصد آگاهی دندانپزشکان و دانشجویان دندانپزشکی در این زمینه پایین بود و بنابراین آموزش مستمر در این زمینه، بسیار الزامی است.