سابقه و هدف : ۳۳درصد جمعیت کشورهای پیشرفته را افراد چاق تشکیل می دهند. علاوه بر عوارضی چون استئوآرتروز و سنگهای صفراوی، احتمال بروز بیشتر برخی از سرطان ها، چاقی با اختلالات متابولیک که مجموعاً به عنوان سندروم X عنوان می شود، همراه است. این اختلالات شامل هیپرلیپیدمی، هیپرتانسیون، هیپراوریسمی، دیابت و بیماری ایسکمی می باشند. هر یک از این اختلالات به تنهایی می توانند موجب گرفتاری یا مرگ و میر افراد چاق شوند. این مطالعه با توجه به کمبود مطالعات در مورد رابطه چاقی با مقاومت انسولینی در کشور انجام شد. هیپرانسولینیسم ناشی از مقاومت انسولینی توجیه کننده همراهی این عوارض متابولیک می باشد.
مواد و روش ها: مجموعاً ۵۶ مرد و زن در چهار گروه چاق و لاغر بر اساس شاخص جرم بدن (BMÏ) انتخاب شدند. مطالعه از نوع مورد- شاهدی بود. نمونه سرم ناشتا برای سنجش انسولین سرم، قند، اسیداوریک و چربی گرفته شد. فشار خون افراد نیز در همان وضعیت ناشتا در دو نوبت اندازه گیری شد. اطلاعات استخراج شده به وسیله روش آماری Students non paired t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج : انسولین ناشتای سرم در گروه چاق µÏ/ml ۵/۶ ± ۴/۵ و در گروه لاغر µÏ/ml ۲/۱ ± ۲/۲ بود که تفاوت معنی داری را نشان می داد (P<۰,۰۲). فشار خون سیستولیک در افراد چاق mmHg ۸/۱۲ ± ۸/۱۲۳ و در افراد لاغر mmHg ۳/۸ ± ۳/۱۱۵ بود که تفاوت آماری معنی داری را نشان داد (P<۰.۰۱). فشار خون دیاستولیک در افراد چاق mmHg ۵/۹ ± ۴/۸۱ و در افراد لاغر mmHg ۷ ± ۷۴ بود که تفاوت آماری معنی داری را نشان می داد (P<۰.۰۱). قند، اسید اوریک و لیپیدهای سرم تفاوت معنی داری را نشان ندادند.
استنتاج : این مطالعه مانند مطالعات اولیه هیپرانسولینیسم (مقاومت انسولینی) را در افراد چاق نشان داد. فشار خون سیستولیک و دیاستولیک نیز به عنوان یکی از اجزاء سندروم X در افراد چاق بیش از افراد لاغر بود لیکن در تعریف هیپرتانسیون قرار نمی گرفت.