جستجو در مقالات منتشر شده


۷ نتیجه برای اسلامی جویباری

محمد اسلامی جویباری، مینا امینی، زینب اصفهانی، عاطفه اسداله پور، صبا حسینی، محمدحسین حسین زاده،
دوره ۳۰، شماره ۱۸۴ - ( اردیبهشت ۱۳۹۹ )
چکیده

سابقه و هدف: داروها یک بخش مهم و ضروری برای خدمات سلامت در همه جوامع محسوب میشوند و داروسازان، نقش مهمی در خدمات سلامت ایفا میکنند. با توجه به فقدان مطالعهای جامع در خصوص دانش، نگرش و عملکرد داروسازان استان مازندران در برخورد با نسخ دارویی، برآن شدیم تا مطالعهای در این مورد، با هدف برآورد وضعیت موجود جهت پیدا کردن کاستیها و نحوه عملکرد داروسازان صورت گیرد.
مواد و روشها: این پژوهش، یک مطالعه مقطعی است. ۱۷۹ داروخانه در این مطالعه وارد شدند و جامعه آماری از بین داروسازان شاغل در داروخانههای سطح استان مازندران به صورت تصادفی انتخاب شده است. جهت انجام این مطالعه بیمار فرضی با نسخه از پیش آماده شده به داروخانه مراجعه کرده و براساس فلوچارت و پرسشنامهای مدون، نحوه عملکرد داروساز در برابر مواردی نظیر مشاوره دارویی، تداخلات دارویی و عوارض جانبی موجود در نسخه مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: از ۱۷۹ داروخانه مورد بررسی در۱۵۴ داروخانه (۸۶ درصد) داروساز حضور داشته است و در ۶۷ داروخانه (۳۷ درصد) مشاوره دارویی داده شد. ۱۵۷ داروخانه (۸۸ درصد) اقلام دارویی را صحیح تحویل دادند و در ۱۶۶ داروخانه (۹۳ درصد) دستور کاملاً صحیح و مطابق با نسخه بر روی داروها درج شده است.
استنتاج: داروسازان در داروخانهها بیشتر به یکی ازمسئولیتهای خود یعنی تحویل صحیح دارو و دستور مصرف آن تمرکز دارند و به مشاوره دارویی، مدیریت عوارض دارویی و تداخلات دارویی کمتر میپردازند. به نظر میرسد برگزاری کلاسهای آموزشی و بازآموزی جهت گروه هدف داروسازان میتواند منجر به افزایش آگاهی و دانش داروسازان شود.
فاطمه منتظر، حسین لمسه‌چی، رضا ولدان، اکبر هدایتی‌زاده عمران، محمد اسلامی جویباری، قاسم جان بابایی، ام البنین امجدی، محدثه احمدی، رضا علیزاده نوائی،
دوره ۳۱، شماره ۱۹۷ - ( خرداد ۱۴۰۰ )
چکیده

 سابقه و هدف: با توجه به نقش مطرح شده برای سلول‌های بنیادی سرطان در ایجاد سرطان، هدف از این مطالعه تعیین بیان مارکر LGR۵ در سرطان معده و ارتباط آن با ژنوتیپ Cag A عفونت هلیکوباکترپیلوری می‌باشد.
مواد و روشها: این مطالعه مورد- شاهدی بر روی نمونه‌های بیوپسی معده بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک تخصصی طوبی در بازه زمانی سال ۹۷-۹۶ انجام گرفت. پس از بررسی پروندههای بیماران، افرادی که سن بیش از ۵۰ سال داشتند وارد مطالعه شدند. گروه مورد شامل نمونه‌های بافت سرطان معده همراه با عفونت هلیکوباکترپیلوری (۳۰ نفر) و گروه کنترل نمونه‌های بافت غیر مبتلا همراه با عفونت هلیکوباکترپیلوری (۳۰ نفر) بودند. وضعیت بیان مارکر LGR۵ توسط روش IHC و ژنوتیپ cagA توسط روش PCR تعیین شد.
یافتهها: میانگین سنی در دو گروه مبتلا به سرطان و گروه کنترل به ترتیب ۱/۱۰±۵/۶۹ و ۸/۷±۳/۶۲سال بود (۰۰۳/۰=P). ۲۳ نفر (۷/۷۶ درصد) در گروه مبتلا به سرطان و ۲۴ نفر (۸۰ درصد) در گروه کنترل از نظر ژنوتیپ cagA مثبت بودند. بیان بالای مارکر LGR۵ در ۱۵ نفر (۷/۵۱ درصد) از بیماران مبتلا به سرطان معده و در ۱۱ نفر (۳/۳۹ درصد) از افراد گروه کنترل مشاهده شد (۴۲۹/۰=P). همچنین بیان بالای این مارکر در ۱۸ مورد (۹/۴۰ درصد) افراد با ژنوتیپ cagA مثبت و ۸ مورد (۵/۶۱ درصد) افراد با ژنوتیپ cagA منفی دیده شد ( ۲۲/۰=P).
استنتاج: بیان بالای مارکر LGR۵ در نیمی از بیماران مبتلا به سرطان معده مشاهده شد و ارتباط معنی‌داری با ژنوتیپ cagA هلیکوباکترپیلوری یافت نشد.
حدیثه رضازاده، ام البنین امجدی، افسانه السادات رستمکلایی، مریم علیزاده فروتن، محمد اسلامی جویباری، رضا علیزاده نوایی، محمود موسی زاده، اکبر هدایتی زاده عمران،
دوره ۳۱، شماره ۲۰۲ - ( آبان ۱۴۰۰ )
چکیده

 سابقه و هدف: آدنوکارسینومای معده پنجمین سرطان شایع و چهارمین علت مرگ ‌و میر ناشی از سرطان در دو جنس مرد و زن می‌باشد. Transthyretin (TTR) نشانگر مفیدی برای تشخیص سرطان و مارکر پیش‌بینی‌کننده‌ی متاستاز در بیماران تحت عمل جراحی می‌باشد. از آنجا که تا کنون ارزش تشخیصی این بیومارکر به‌‌طور قطعی در سرطان معده مشخص نشده است، هدف از این مطالعه تعیین نقش تشخیصی بیومارکر سرمی TTR در بیماران مبتلا به سرطان معده می‌باشد.
مواد و روشها: در این مطالعه‌ی مورد- شاهدی، تعداد ۴۰ بیمار مبتلا به سرطان معده که دارای نتایج پاتولوژی تایید شده بودند و ۴۲ فرد سالم بدون سابقه خانوادگی سرطان دستگاه گوارش و کبد وارد مطالعه شدند. به‌منظور تعیین غلظت پروتئین ترنس تایرتین تولید شده در سرم افراد بیمار و سالم، از کیت آماده به روش الایزای ساندویچ استفاده شد.
یافتهها: میانگین سنی افراد مبتلا به سرطان معده ۱۳ ± ۶۳ و میانگین سنی گروه کنترل ۱۶ ± ۶۴ سال بود (۰/۶۸۱= P). میانگین غلظت ترنس‌تایرتین در سرم مبتلایان به سرطان معده pg/mL ۴۹/۶۴ ± ۱۳۸/۴۵ می‌باشد درحالی‌که این میزان در سرم افراد سالم pg/mL ۶۰/۱۲ ± ۱۱۳/۵۳ می‌باشد؛ نتایج نشان داد که دو گروه بیمار و شاهد از لحاظ میزان ترنس‌تایرتین سرمی اختلاف معناداری داشته ( ۰/۰۴۵ =P) و احتمالا میتوان از آن به عنوان یک مارکر تشخیصی استفاده نمود.
استنتاج: یافته‌های به دست آمده در این مطالعه نشان داد که سطح سرمی ترنس‌تایرتین در بیماران مبتلا به سرطان معده و افراد سالم به‌طور معنی‌داری تفاوت دارد.
مهتاب رامشگر، عادله بهار، محمد اسلامی جویباری، اکبر هدایتی زاده عمران، ریحانه شجاعی اسرمی، رضا علیزاده نوایی،
دوره ۳۲، شماره ۲۱۷ - ( بهمن ۱۴۰۱ )
چکیده

 سابقه و هدف: بر اساس مطالعات اخیر دیابت با بروز سرطان معده در ارتباط است و به نظر می‌رسد که داروی متفورمین با القای آپوپتوز از رشد سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کند. لذا این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین دیابت و مصرف متفورمین با سرطان معده و مقایسه آن با گروه کنترل انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه به‌صورت مورد-شاهدی انجام شد. در طراحی آن گروه مورد (۱۲۱ نفر) بیماران مبتلا به سرطان معده مراجعه‌کننده به بیمارستان امام خمینی شهر ساری و گروه شاهد (۱۱۹ نفر) یکی از اعضای خانواده افراد مبتلا به سرطان بودند. سابقه ابتلا به دیابت و مدت آن و نحوه کنترل قند توسط چک ‌لیست جمع‌آوری و اطلاعات به‌دست‌آمده با نرم‌افزار آماری SPSS و آزمونهای T-test و Chi-square مورد تجزیه ‌و تحلیل قرار گرفت و برای محاسبه نسبت شانس از رگرسیون لجستیک استفاده شد.
یافتهها: گروه‌های مورد و شاهد ازنظر سن، جنسیت، محل سکونت، سطح تحصیلات، BMI و مصرف سیگار اختلاف معنیداری داشتند(۰/۰۵>P). در ارتباط با سابقه ابتلا به دیابت شانس تطبیق داده شده ۸۷/۰ به دست آمد (۲/۳۵-۰/۳ CI۹۵%:، ۰/۸۷ Adjusted OR=) که معنی‌دار نبود(۰/۷۵۱=P) و در مورد سابقه مصرف داروهای کنترل‌کننده دیابت (ازجمله متفورمین) اختلاف معنی‌داری بین افراد دیابتی گروه مورد در مقایسه با افراد دیابتی گروه شاهد،مشاهده نشد(۰/۰۵<P).
استنتاج: به نظر می‌رسد که بین دیابت و داروهای کنترل‌کننده دیابت (ازجمله متفورمین) و هم‌چنین سایر فاکتورهای دخیل ازجمله مدت ‌زمان ابتلا به دیابت و یا سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت با ابتلا به سرطان معده درشمال ایران ارتباطی وجود ندارد.
 
عقیل ملایی، سید نورالدین موسوی نسب، جمشید یزدانی چراتی، محمد اسلامی جویباری،
دوره ۳۳، شماره ۲ - ( ویژه‌نامه شماره دو - آذر ۱۴۰۲ )
چکیده

سابقه و هدف: سرطان معده یک بیماری چند عاملی است که ممکن است، عوامل زیادی از جمله عوامل محیطی و ژنتیکی بر بروز آن تأثیر بگذارد. از این ‌رو بررسی و شناخت عوامل پیش‌آگهی‌کننده در بقا این بیماری حائز اهمیت می‌باشد. این مطالعه با هدف، بررسی عوامل مؤثر بر بقا سرطان معده به روش‌ مدل مخاطرات متناسب کاکس و مدلهای شکست شتابدار و در نهایت برازش بهترین مدل از بین این مدل‌ها، انجام پذیرفت.
مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه از نوع کوهورت تاریخی، بر روی ۱۹۳ نفر از بیماران سرطان معده استان مازندران طی سال‌های ۱۳۹۱ تا ۱۴۰۰ میباشد. داده‌هایی از قبیل اطلاعات دموگرافیک، بالینی و درمانی بیماران جمع‌آوری شد. برای بررسی پیش‌فرض تناسب خطرات از آزمون شوئنفلد (Schoenfeld) و برای ارزیابی کفایت مدل از باقیمانده‌های کاکس اسنل (Cox-Snell) استفاده شد. داده‌ها در نرم‌افزار STATA ورژن ۱۴، تجزیه ‌و تحلیل شدند. متغیرهای با سطح معنی‌داری کم‌تر از ۰/۲۵۰در آنالیز تک متغیره، وارد آنالیز چند متغیره شدند.
یافتهها: از ۱۹۳ بیمار سرطان معده، ۲۶ نفر (۱۳/۵درصد) موارد سنسور شده بودند. میانه زمان بقا برای مردان و زنان به ترتیب برابر (۱۰/۵۱-۵/۶۲) ۸/۰۶ و (۱۷/۷۴-۱/۱۳) ۹/۴۳ماه  بود. براساس معیار اطلاع آکائیک و باقیمانده‌های کاکس اسنل، مدل لگ لجستیک به‌عنوان مدل بهینه انتخاب شد. نتایج مدل لگ لجستیک نشان داد که متغیرهای شاخص توده بدنی (۰/۰۰۳P=) و از نظر نوع درمان نیز درمان ترکیبی شیمی ‌درمانی و جراحی، نسبت به جراحی (۰/۰۲۸P=) و سه نوع درمان ترکیبی رادیوتراپی، شیمی ‌درمانی و جراحی نسبت به جراحی (۰/۰۲۰P=) و بیماری کلیوی (۰/۰۱۴P=) از جمله عوامل موثر بر بقا بیماران سرطان معده بودند.
استنتاج: طبق معیار اطلاع اکائیک (AIC) مدل لگ لجستیک به عنوان مدل بهینه انتخاب شد و با توجه به نتایج مدل لگ لجستیک، متغیرهای شاخص توده بدنی، نوع درمان و بیماری کلیوی متغیرهای تاثیر گذار در بقا سرطان معده شناخته شدند.
 
نرگس میرزائی ایلالی، سید یعقوب سخایی، لاله واحدی، محمد اسلامی جویباری، عادله بهار،
دوره ۳۳، شماره ۲ - ( ویژه‌نامه شماره دو - آذر ۱۴۰۲ )
چکیده

کنسر پاپیلاری شایع‌ترین بدخیمی تیروئید محسوب می‌شود. این سرطان اغلب پیش‌آگهی خوبی دارد. در این گزارش، بیمار مبتلا به کنسر پاپیلاری تیروئید با متاستازهای متعدد و سطح CA۱۹-۹ بالا معرفی می‌شود. بیمار آقای ۶۵ ساله‌ای است که با شکایت کاهش وزن مراجعه کرد. بررسی‌های گوارشی نرمال بود. برای بیمار  CA۱۹-۹درخواست شد که عدد آن بالا گزارش شد. هم‌چنین، تاری دید داشت که متاستاز به مشیمیه مطرح شد. در تصویربرداری، یک توده در لوب چپ تیروئید رؤیت شد.FNA  انجام شد که در گزارش بافت‌شناسی، کنسر پاپیلاری تیروئید مطرح شد. بیمار تحت تیروئیدکتومی و پس از آن، درمان با ید ۱۳۱ قرار گرفت. در آزمایش‌های ابتدایی، سطح تیروگلوبولین پایین و سطح آنتی‌بادی ضد تیروگلوبولین بالا گزارش شد. سطح CA۱۹-۹ نیز در آزمایش‌های سریال روند افزایشی داشت. سه ماه بعد، بیمار دچار درد شکم، درد استخوانی ژنرالیزه، درد گردن و تورم شانه راست شد که در بررسی‌های انجام شده، متاستاز از کنسر پاپیلاری گزارش شد. هم‌چنین، بیمار دچار لکنت زبان و اختلال حافظه شد که متاستاز به Brain در  MRIمشهود بود. بیمار ۱۰ جلسه تحت رادیوتراپی مغز قرار گرفت و پس از آن، سورافنیب برای بیمار تجویز شد. در سیر درمان، بیمار به کووید مبتلا شد و به دلیل پنومونی ناشی از آن فوت شد. در کنسر پاپیلاری تیروئید لازم است در صورت بروز هر گونه علامت جدید، اقدامات تشخیصی برای تشخیص سریع‌تر فرم متاستاتیک داده شود. هم‌چنین، در صورت وجود آنتی‌بادی ضد تیروگلوبولین، می‌توان از  CA۱۹-۹ به عنوان تومورمارکر استفاده کرد.
 
محمد اسلامی جویباری، حسین عسگریان عمران، سید مهدی تقوی، رضا علیزاده نوائی، ام البنین امجدی،
دوره ۳۴، شماره ۲۳۲ - ( اردیبهشت ۱۴۰۳ )
چکیده

سابقه و هدف: کووید-۱۹، یکی از بزرگ ترین عوامل بیماری‌زا بوده که عمدتاً دستگاه تنفسی انسان را مورد هدف قرار میدهد. در بین اقدامات پیشگیریانه از ابتلا به کووید-۱۹، واکسیناسیون تاثیر مهمی در پیشگیری از کووید-۱۹ داشته است و از اجزای ضروری در پیشگیری میباشد. واکسنهای مختلفی برای پیشگیری از کووید-۱۹ ارائه شد که یکی از این واکسن ها سینوفارم بود که برای بیماران مبتلا به سرطان در ایران مورد استفاده قرار گرفت. لذا این مطالعه با هدف تعیین پاسخ آنتیبادی به دنبال تزریق واکسن سینوفارم در بیماران مبتلا به سرطان در سال ۱۴۰۰، انجام پذیرفت.
مواد و روشها: این مطالعه مقطعی، در سال ۱۴۰۰ بر روی ۷۴ بیمار مبتلا به انواع سرطانها در دو شهرستان آمل و ساری که دو دوز واکسن سینوفارم را دریافت کرده‌اند، انجام شد. افراد بعد از کسب رضایت آگاهانه در مطالعه شرکت کردند. از بیماران مبتلا به سرطان مراجعه‌کننده به مراکز واکسیناسیون خواسته شد ۴ تا ۶ هفته بعد از دوز دوم ر صورت تمایل جهت تعیین سطح آنتی‌بادی به آزمایشگاه مرجع مراجعه نمایند. برای بررسی ایمنی ایجاد شده ۵ میلی‌لیتر نمونه خون محیطی در لوله های فاقد ماده ضد انعقاد در زمان ۶-۴ هفته پس از دریافت دوز دوم واکسن گرفته شد و سپس سرم از نمونه‌ها جدا و در دمای ۲۰- نگهداری شد. سطح آنتی‌بادی‌های Neutralizing و Anti-RBD و Anti-Spike IgG ویروس SARS-CoV-۲ توسط کیت الیزا شرکت پیشتاز طب اندازه‌گیری شد. حساسیت و اختصاصیت کیت‌های مورد استفاده برای آنتی‌بادی‌های Neutralizing به ترتیب ۱۰۰ و ۹۹ درصد برای Anti-RBD به‌ترتیب ۹۸/۴ و۹۷/۷درصد و برای Anti-Spike IgG به‌ترتیب ۹۸/۱۶ و ۹۹/۰۱ درصد می‌باشد. در نهایت طبق دستورالعمل کیت، مقادیر آنتیبادی خنثی‌کننده بیشتر مساوی Mg/ml ۲/۵جذب نوری بیش‌تر از ۱/۱ برای آنتیبادی RDB و مقادیر آنتیبادی ضد اسپایک بیشتر مساوی RU/ml ۸ به عنوان مثبت در نظر گرفته شد.
یافتهها: میانگین سنی افراد مورد بررسی ۷/۱۱ ± ۱/۵۷ سال بود. از نظر توزیع جنسیتی ۴۵ نفر (۶۰/۸ درصد) زن بودند. وضعیت آنتی بادی خنثی کننده در ۴۱ نفر (۵۵/۴درصد) مثبت بود. ارتباط معنی داری بین وجود آنتیبادی خنثی‌کننده و جنسیت (۰/۸۱۱=P) و سن (۰/۴۴۳=P) مشاهده نگردید. آنتیبادی بر علیه آنتیژنRDB  در ۳۱ نفر (۴۱/۹درصد) مثبت بود. ارتباط معنیداری بین وجود آنتیبادی بر علیه آنتیژن RDB با جنسیت (۰/۰۹۱۰=P) و سن (۰/۳۳۶=P) مشاهده نگردید. آنتیبادی بر علیه آنتی ژن Spike ویروس در ۲۰ نفر (۲۷ درصد) مثبت بود. ارتباط معنیداری بین وجود آنتیبادی بر علیه آنتیژن  Spikeو جنسیت مشاهده گردید (۰/۰۰۸=P) و نسبت زنانی که آنتی بادی بر علیه آنتی ژن Spike ویروس تولید کرده بودند، بیشتر از مردان بود ولی ارتباط معنی داری بین وجود آنتی بادی بر علیه آنتی ژن Spike و سن افراد مشاهده نگردید (۰/۳۳۶=P).
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد واکسیناسیون COVID-۱۹ توسط سینوفارم در بیماران نقص ایمنی مانند بیماران سرطانی، می‌تواند پاسخ آنتیبادی را القا کند، هر چند که درصد آن بالا نمی‌باشد. هم‌چنین ارتباط معنیداری بین تولید آنتیبادی و سن مشاهده نگردید.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb