---

چکیده سابقه و هدف: تعارضات بین فردی در محیط‏های بالینی موجب اتلاف منابع و اثرات سوء در ارتباطات حرفه ای می‏شود. ارتقای مهارت‏های ارتباطی می‏تواند به کاهش تعارضات کمک کند. جرأت‏ورزی یکی از اجزای مهارت‏های ارتباطی است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت جرأت ورزی برسطح تعارضات بین فردی پرستاران انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی، ۶۰ پرستار بیمارستان امام رضا(ع) شهر مشهد به صورت تصادفی در یکی از گروه‏های آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون تحت آموزش مهارت جرأت ورزی طی کارگاه دو روزه قرار گرفت و گروه شاهد آموزشی دریافت نکرد. سطح مهارت جرأت ورزی و تعارضات هر دو گروه قبل و ۴۰ روز بعد از مداخله توسط پرسشنامه جرأت ورزی بار اُن، سطح تعارضات بین فردی گل پرور و واثقی و پرسشنامه تعارضات بین فردی در محیط کار اسپکتور وجکس، سنجیده شد. یافته‌ها: در مرحله قبل از مداخله، میانگین نمره تعارضات بین فردی پرستاران در دو گروه آموزش مهارت جرأت ورزی و شاهد تفاوت آماری معنی‏داری نداشت (۳۴۶/۰=p). اما پس از اجرای مداخله، میانگین نمره تعارضات بین فردی پرستاران در گروه آموزش مهارت جرأت ورزی (۹/۵±۶/۱۱) به‏صورت معنی‏داری کم‏تر از گروه شاهد(۴/۸±۰/۱۹) بود(۰۰۰۱/۰>p). استنتاج: با توجه به نتایج پژوهش مبنی بر تاثیر آموزش مهارت جرأت ورزی در کاهش سطح تعارضات بین فردی پرستاران، پیشنهاد می‏شود به منظور آموزش پرستاران و تجهیز نمودن آن‏ها برای مواجهه و مدیریت صحیح تعارضات، از برنامه آموزشی مهارت جرأت ورزی در دوره های آموزشی ضمن خدمت پرستاران استفاده شود.

---

سابقه و هدف: زنان نخست‌زای با بارداری بدون برنامه، سطوح بالای اضطراب را طی بارداری تجربه می‌کنند. اضطراب مادر سبب به خطر افتادن تعامل مثبت مادر- نوزاد و دستیابی به نقش مادری می‌شود لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزش نقش مادری بر شایستگی نقش مادری پس از زایمان در زنان نخست زا با بارداری بدون برنامه انجام شده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی روی ۶۷ زن نخست زا با سن حاملگی ۳۳ هفته مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد در سال ۱۳۹۴-۱۳۹۳ انجام شد. افراد به طورتصادفی در دو گروه مداخله وکنترل قرار داده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه‌های مشخصات فردی، لوندون (London)، افسردگی، اضطراب، استرس (Dass۲۱)، افسردگی پس از زایمان ادینبورگ، احساس والدین از شایستگی (PSOC)، پرسش نامه درک کلی مادر از خلق و خوی نوزادان بود. گروه مداخله برنامه آموزشی را به‌صورت گروه‌های ۴ تا ۷ نفره طی ۴ جلسه در هفته‌های ۳۴، ۳۵ و ۳۶ بارداری و آموزش انفرادی را بعد از زایمان و قبل از ترخیص از بیمارستان دریافت کردند و در گروه کنترل مراقبت معمول انجام شد. شایستگی نقش مادری قبل از مداخله و ۴ هفته پس اززایمان در دو گروه سنجیده شد.

یافته‌ها: میانگین نمره شایستگی نقش مادری پس از مداخله آموزشی درگروه مداخله ۵۹۸/۴ ± ۲۶/۳۹ و درگروه کنترل ۵۲۶/۵ ± ۹۱/۳۵ بود و بین دوگروه اختلاف آماری معنی‌داری وجود داشت (۰۰۹/۰= p).

استنتاج: آموزش نقش مادری به زنان نخست زا با بارداری بدون برنامه درطول بارداری و دوره پس از زایمان منجر به افزایش شایستگی نقش مادری می‌شود.

شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۱N۲۰۱۴۰۶۰۱۱۷۹۴۸IRCT

---

سابقه و هدف: پره‌اکلامپسی یکی از سه علت اصلی مرگ زنان باردار است. عوامل متعددی از جمله سبک زندگی، استرس روانی واختلالات خواب در بروز پره اکلامپسی نقش دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط پره‌اکلامپسی با ﺳﻨﺪرم پای بیقرار انجام شد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مورد- شاهدی در سال ۱۳۹۳ روی ۱۵۰ زن باردار مبتلا به پره‌اکلامپسی و ۱۵۰ زن سالم مراجعه‌کننده به مراکز بهداشتی- درمانی و بیمارستان‌های دانشگاهی شهر مشهد انجام گرفت. تشخیص پره‌اکلامپسی بر اساس فشارخون سیستولی مساوی یا بیش‌تر از ۱۴۰ میلی‌متر جیوه و یا فشارخون دیاستولی مساوی یا بیش‌تر از ۹۰ میلی‌متر جیوه همراه با دفع ادراری پروتئین به میزان ۳۰۰ میلی‌گرم در ادرار۲۴ ساعته بود وابتلای آن‌ها به سندرم پای بیقرار بر اساس ﻣﻌﻴﺎرﻫﺎی تشخیصی اﻧﺠﻤﻦ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻠﻲ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﺳﻨﺪرم پای بی‌قرار تعیین شد.تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون‌های آماری کای‌دو، نسبت شانس، تی- مستقل، من ویتنی و مدل رگرسیون لجستیک انجام شد. میزان p کم‌تر از ۰۵/۰ معنی‌دار در نظرگرفته شد.

یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد بین پره‌اکلامپسی و سندرم پای بیقرار ارتباط معنی‌داری وجود دارد(۰۰۱/۰ p<) به طوری‌که ۳/۱۵درصد از افراد مبتلا به پره‌اکلامپسی و ۳/۷ درصد از افرادغیر مبتلا، سندرم پای بیقرارداشتند. در گروه مبتلا به پره‌اکلامپسی شانس مواجهه با سندرم پای بیقرار ۲۸/۲ برابر گروه سالم بود (۸۸/۴-۰۷/۱ CI۹۵%: ,۲۸/۲ OR=).

استنتاج: با توجه به افزایش خطر پره اکلامپسی در افراد مبتلا به سندرم پای بیقرار می‌توان طی مراقبت‌های دوران بارداری سندرم پای بیقرار را به عنوان یک فاکتور خطر در نظر داشت.

---

سابقه و هدف: دیابت بارداری عارضه طبی شایع همراه با استرس درک شده بالاست. الزام بیمار به خود‌مراقبتی، موجب تنش‌های فراوانی در زندگی روزمره می‌شود که استفاده از راهبرد‌های مقابله‌ای را به منظور سازگاری ضروری می‌سازد. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط رفتار‌های خود‌مراقبتی و راهبرد‌های مقابله‌ای در زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه همبستگی پیش‌بینی‌کننده می‌باشد که بر روی ۴۰۰ زن مبتلا به دیابت بارداری مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد و مراکز بهداشتی- درمانی در سال ۱۳۹۴ در شهر مشهد انجام شد. داده‌‌ها به وسیله پرسشنامه اطلاعات فردی، خود‌مراقبتی بر‌گرفته از مقیاس خلاصه فعالیت‌های خود‌مراقبتی (SDSCA) توبرت و گلاسگو و پرسشنامه راهبرد‌های مقابله‌ ای فولکمن و لازاروس جمع‌آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، مدل رگرسیون خطی عمومی و رگرسیون چندگانه صورت گرفت.

یافته‌ها: در این مطالعه، ۳۱۲ نفر (۷۸ درصد) از زنان مبتلا به دیابت بارداری از راهبرد مقابله ‌ای مسأله مدار استفاده می‌‌کردند و ۲۶۱ نفر (۲/۶۵ درصد) خود‌مراقبتی متوسط داشتند. نتایج آزمون پیرسون نشان داد، بین راهبرد مقابله‌‌ای مسأله مدار با خود‌مراقبتی، همبستگی مستقیم معنی‌دار وجود دارد (۰۰۰۱/۰>p، ۲۱/۰=r)؛ ولی، با راهبرد مقابله‌‌ای هیجان مدار رابطه خطی معنی‌داری نداشت (۲۰۰/۰=p، ۰۶/۰=r) و بر اساس مدل رگرسیون خطی عمومی، فقط راهبرد مقابله‌‌ای مسأله مدار به عنوان متغیر پیش‌بینی‌کننده خود‌مراقبتی محسوب می‌شود (۰۰۰۱/۰>p، ۳۴۵/۰=β، ۱۴۰/۲۰=F).

استنتاج: بر اساس یافته‌های پژوهش، کارکنان مراکز بهداشتی- درمانی، به خصوص ماما‌ها، با تشویق زنان مبتلا به دیابت بارداری، برای به‌کار‌گیری راهبرد مقابله ‌ای مسأله مدار برای مقابله با استرس، می‌توانند موجب ارتقای خود‌مراقبتی آنان شوند.

---

سابقه و هدف: دوره ‌انتظار نتیجه ‌درمان های کمک باروری با دیسترس ‌شدید زنان همراه است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر مداخله مبتنی بر ارزیابی مجدد مثبت و آموزش مهارت حل مساله بر اضطراب ‌دوره انتظار نتیجه درمان با IUI در زنان نابارور انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی ۱۰۸ زن مراجعه کننده به مرکز ناباروری میلادشهر مشهد انجام گرفت. در گروه آموزش‌ مهارت ‌حل ‌مساله‌، مهارت حل مساله طی ۳ جلسه آموزش داده شد، در گروه مداخله مبتنی بر ارزیابی مجدد مثبت دو جلسه آموزش جهت آشنایی واحدهای پژوهش‌ با کارت افکار مقابله ای برگزار گردید و از آن ها خواسته می شد طی دوره انتظار کارت افکار مقابله‌ای را خوانده و فرم پایش روزانه را تکمیل کنند و گروه کنترل مراقبت معمول را دریافت می کردند. میانگین اضطراب  بااستفاده ازپرسشنامه  اضطراب اشپیل برگر در روز دهم دوره انتظار نتیجه درمان در سه گروه  مقایسه گردید.

یافته ها: در روزدهم دوره انتظارمیانگین نمره اضطراب آشکار در گروه کنترل (۷۰/۱۱±۴۶/۵۲)، آموزش مهارت حل مساله (۲۵/۱۱±۰۳/۴۶) و مداخله مبتنی بر ارزیابی مجدد مثبت (۵۰/۱۰±۳۴/۴۷) اختلاف معنی‌دار داشت (۰۳۹/۰= P) اما میانگین اضطراب پنهان گروه کنترل (۹۸/۶±۵۵/۴۷)، آموزش مهارت حل مساله (۸۴/۸±۰۲/۴۵) و مداخله مبتنی بر ارزیابی مجدد مثبت (۸۹/۸±۹۲/۴۵) اختلاف معنی دار وجود نداشت (۴۲۶/۰P=).

استنتاج: با توجه به تاثیر مداخله مبتنی بر ارزیابی مجدد مثبت و آموزش مهارت حل مساله بر کاهش اضطراب دوره انتظار نتیجه درمان با IUI پیشنهاد می شود با توجه به امکانات موجود در هر مرکز ناباروری از مداخلات مذکور استفاده شود.