---

---

---

التهاب گوش میانی همراه با ترشحات Otitis media with effusion (OME) یکی از مهم‌ترین بیماری‌های دوران کودکی است. از آن‌جا که آلویوکوکوس اوتیتیدیس به عنوان یکی از عوامل باکتریایی این عفونت، به علت سخت رشد بودن به میزان کمی شناسایی شده است. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع این باکتری کودکان مبتلا به (OME) با روش کشت و PCR بود. مواد و روش‌ها: ۶۵ نمونه کلینیکی ترشحات گوش میانی از ۵۰ کودک مبتلا به عفونت گوش میانی همراه با ترشحات (OME) جمع آوری شد. نمونه ترشحات گوش میانی در اتاق عمل توسط پزشک متخصص جمع‌آوری و سپس بخشی از نمونه‌ها درآزمایشگاه در محیط کشت جهت رشد باکتری‌ها تلقیح و بر روی بخشی دیگر از نمونه‌ها واکنش زنجیره ای پلیمراز PCR انجام شد. باکتری‌های جداشده نیز از لحاظ الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بررسی شدند. یافته‌ها: از۵۰ بیمار مبتلا به OME، ۴۵ نفر پسر و ۵ نفر دختر بودند. آلویوکوکوس اوتیتیدیس با روش کشت در ۱۵ مورد (۰۷/۲۳ درصد) و با روش PCR در ۲۶ مورد(۴۰ درصد) از ۶۵ نمونه ترشحات گوش میانی شناسایی شد. الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی نشان داد که تمام ایزوله ها به آموکسی سیلین، آموکسی سیلین/ کلاونات، حساس هستند در حالی‌که اغلب ایزوله ها (۶/۸۶ درصد) به ماکرولیدها مثل اریترومایسین و آزیترومایسین مقاوم بودند. استنتاج: آلویوکوکوس اوتیتیدیس یکی از عوامل مهم باکتریایی جدا شده از ترشحات گوش میانی در ایران است و با توجه به الگوی حساسیت میکروبی می‌توان پیشنهاد کرد که آموکسی سیلین و آموکسی سیلین/ کلاولانات در درمان مورد استفاده قرار بگیرد. همچنین روش PCR در مقایسه با کشت حساسیت بالاتر در شناسایی باکتری دارد.

---

سابقه و هدف: شایع‌ترین روش بیهوشی در سزارین انتخابی، بیهوشی نخاعی است. از عوارض تاخیری پس از بیهوشی نخاعی، سردرد به دنبال پانکچر دورا می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تزریق وریدی ترکیب آتروپین و نئوستیگمین در پیشگیری از سردرد پس از بیهوشی نخاعی بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور شاهددار تصادفی شده روی ۶۲ زن باردار کاندید سزارین الکتیو با بیهوشی نخاعی در بیمارستان شهیدبهشتی اصفهان انجام شد. بیماران به‌صورت تصادفی با Random allocation software در دو گروه مساوی تقسیم شدند. بعد از کلامپ بند ناف،  در گروه اول ترکیب mg ۵/۰ نئوستیگمین و mg ۵/۰ آتروپین (که با نرمال سالین به حجم ۱۰ ml رسانده شد) و در گروه دوم ml۱۰ نرمال سالین، تزریق وریدی شد. سپس بروز و شدت سردرد در ۴۸ ساعت اول وتا یک هفته بعد از عمل در دو گروه تعیین و مقایسه شد.
یافته‌ها: طی این مطالعه، ۱بیمار از گروه آتروپین نئوستیگمن(A-N) و ۵ بیمار از گروه نرمال سالین(S) دچار سردرد بعد از عمل شدند(۲/۳ در مقابل ۱/۱۶درصد) که می‌تواند از نظر بالینی مهم باشد(۱۹۵/۰=P). فراوانی بروز سردرد در ریکاوری در۲ بیمار(۱ نفر از هر گروه) و دربخش ۴ نفرازگروه(S) بود(۱۱/۰=P). میانگین شدت سردرد در تنها بیمار گروه (A-N) ۵ و در بیماران گروه(S) (۴۵/۰±۲/۴) بود(۱۸/۰=P). فاصله زمانی بین پانکچر دورا تا اولین بروز سردرد در بیمار گروه (A-N) یک ساعت و در بیماران گروه (S) (۱/۱۱±۸/۲۰) ساعت بود(۱۸/۰=P).
استنتاج: استفاده ازتک دوز ترکیب نئوستیگیمن و آتروپین(هرکدام ۵/۰ میلی‌گرم) با کاهش بروز سردرد و شدت آن بعد از پانکچر دورا همراه است، که می‌تواند از نظر بالینی مهم باشد.

شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۱N۲۰۲۱۰۳۲۴۰۵۰۷۶۲IRCT