مریم عباس نژاد ، مهوش جعفری ، علیرضا عسگری ، رضا حاجی حسینی ، منصوره حاجی غلامعلی ، مریم صالحی ، محمد سلیمیان ،
دوره ۱۹، شماره ۷۳ - ( آذر و دی ۱۳۸۸ )
چکیده
سابقه و هدف: پاراکسون از گروه ارگانوفسفره بوده که متابولیت فعال پاراتیون در بدن می باشد. اثرات سمی برخی از ارگانوفسفره ها تنها محدود به مهار کولین استراز نمیباشد، بلکه آنها قادر به تولید رادیکال های آزاد و اختلال در سیستم های آنتی اکسیدان بدن هستند. هدف از این مطالعه ارزیابی شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت کلیه موش صحرایی به دنبال تجویز حاد پاراکسون بود.
مواد و روش ها: موشهای آزمایشگاهی نر نژاد ویستار بطور تصادفی به ۴ گروه تقسیم شدند: گروه کنترل که روغن ذرت را بعنوان حلال پاراکسون و سه گروه آزمایش که دوزهای مختلف پاراکسون (۰,۳، ۰.۷ و ۱ میلیگرم بر کیلوگرم وزن بدن) را بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. ۲۴ ساعت پس از تزریق، حیوانات با اتر بیهوش و بافت کلیه آنها خارج گردید. بعد از هموژنه کردن بافت کلیه، فعالیت آنزیمهای سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، گلوتاتیون اس - ترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز و همچنین غلظت گلوتاتیون و مالوندیآلدئید توسط روش های بیوشیمیایی تعیین شد.
یافته ها: به دنبال تجویز پاراکسون، میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در غلظت های بالاتر از۰,۳mg/kg پاراکسون بطور معنی داری افزایش یافت، در حالیکه غلظت گلوتاتیون در این دوزها بطور قابل توجهی کاهش یافت. فعالیت گلوتاتیون اس - ترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز و میزان مالون دی آلدئید در مقایسه با گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت.
استنتاج: نتایج پیشنهاد می کند که تجویز حاد پاراکسون باعث القا تولید رادیکال های آزاد و استرس اکسیداتیو می شود. افزایش فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدانت نشان دهنده فعال شدن سیستم دفاعی سلول جهت خنثی سازی رادیکال های آزاد و تخلیه سطح گلوتاتیون ناشی از نارسایی سیستم دفاعی آنتی اکسیدانت سلول در مقابله با رادیکال های آزاد می باشد.
مریم دهقانی، نوشین موسی زاده، حمیده حکیمی، فاطمه حاجی حسینی، مرجان فقیه، رضا محسنی،
دوره ۳۰، شماره ۱۸۴ - ( اردیبهشت ۱۳۹۹ )
چکیده
سابقه و هدف: پرستاران شاغل در بخشهای مراقبت ویژه در موقعیتهای بالینی زیادی جهت تصمیمگیری اخلاقی قرار میگیرند که نیازمند برخورداری از حساسیت اخلاقی و هوش اخلاقی میباشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین حساسیت اخلاقی و هوش اخلاقی در پرستاران شاغل در بخشهای مراقبت ویژه انجام شد.
مواد و روشها: مطالعه حاضر، مقطعی از نوع همبستگی میباشدکه در سال ۱۳۹۸ در تمامی بخشهای مراقبت ویژه بیمارستانهای آموزشی- درمانی شهر آمل انجام شد. نمونههای پژوهش ۱۱۲ پرستار شاغل در بخشهای مراقبت ویژه بزرگسال بوده که به روش سرشماری انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامههای حساسیت اخلاقی و هوش اخلاقی جمعآوری و با کمک آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: بین نمره کلی هوش اخلاقی وحساسیت اخلاقی ارتباط معنیداری مشاهده نشد(۱۵/۰=P و ۱۴/۰=r). در حالی که بین نمره کلی هوش اخلاقی و بعد آگاهی از نحوه ارتباط با بیمار به عنوان یکی از زیر حیطههای حساسیت اخلاقی ارتباط مثبت و معنیداری وجود داشت(۰۵/۰>P).
استنتاج: یافتههای مطالعه نشان میدهد هر چه هوش اخلاقی پرستاران بیشتر باشد ارتباط بهتری با بیمار برقرار خواهند نمود. بنابراین به مدیران پیشنهاد میگردد که با تدوین برنامههای مناسب جهت بهبود مهارتهای ارتباطی در پرستاران موجبات ارتقاء حساسیت اخلاقی آنان را فراهم نمایند.