سابقه و هدف:سنگ حالب باعث بسیاری از شکایات ازجمله درد پهلو و علایم درگیری دستگاه ادراری تحتانی و مراجعه بیماران به اورژانس، جهت درمان می گردد.سنگ شکنی از راه حالب TUL (Trans Ureteral Lithotripsy) و نیز با استفاده از امواج شوکی SWL (Shock Wave Lithotripsy) از درما ن های رایج سنگ های حالب دیستال است. درمان های طبی مختلفی برای سنگ های دیستال حالب وجود دارند که به درستی شناخته نشده اند. احتمال عبور خود به خودی سنگ با درمان طبی وجود دارد اما اثربخشی کورتیکواستروئیدها برای رسیدن به این هدف، مشخص نیست. در این مطالعه اثر پردنیزولون برروی عبور سنگ حالب بررسی شد.
مواد و روش ها: ۸۵ بیمار که به خاطر قولنــج از اردیبــهشت ۱۳۸۰ تا اردیبــهشت ۱۳۸۲ به طــور سرپایی مراجعه کــرده بودنــد و سنــگ حاجب حالب دیستـــال کوچک تر از۱۰ میلی متر داشتنــد، در مطالعه آینده نگــر وارد شدند. آن ها بر اساس پرتـونــگاری مثانــه، حــالب، کلیــه KUB (Kidney Ureter Bladder)و ســونوگرافی و در مــواردی (Intravenouse Peylography) IVP تشخیص داده شدند. بیماران به طور تصادفی به دوگروه تقسیم شدند؛ گروه A شامل ۴۵ بیمار با متوسط سن ۱۰,۵±۳۷ سال بود که ترامادول خوراکی (mg ۵۰، ۲ بار در روز) و هیدروکلروتیازید خوراکی (mg ۵۰ روزانه) به مدت۲۱ روز دریافت می کردند.گروه B نیز شامل۴۰ بیمار با متوسط سن ۹.۲± ۳۵ سال بود که همان رژیم همراه با متیل پردنیزولون استات عضلانی (mg ۴۰ در روزهای اول و هفتم و چهاردهم) دریافت می کردند. همه بیماران مجددا پس از ۲۱ روز با معاینه بالینی وKUB ارزیابی شدند.
یافته ها: متوسط اندازه سنگ درگروه A ۵,۲ میلی متر و درگروه B، ۵.۸ میلی متر بود (p>۰.۰۵) میزان دفع سنگ در پایان روز بیست و یکم به ترتیب در گروه A و B (۴۴.۴ درصد) ۲۱ مورد و (۸۸ درصد) ۳۲ بود. تفاوت معنی داری در میزان عاری شدن ازسنگ بین دو گروه مشاهده شد (p<۰.۰۰۱).
استنتاج : به نظر می رسد استفاده از پردنیزولون استات همراه با ترامادول و هیدروکلروتیازید در سنگ های دیستال حالب منجر به افزایش میزان عاری شدن از سنگ می شود.