---

سابقه و هدف: هدف ازمطالعه حاضر ارزیابی تکرارپذیری درون روز(within-day) و بین روز((between-day ضخامت عضلات شکمی در بیماران کمردرد مزمن غیراختصاصی در دو وضعیت استراحت و انقباض با استفاده از سونوگرافی می‌باشد. مواد و روش‌ها: درمطالعه تجربی حاضر، ۱۵ بیمار داوطلب مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی (۵۰-۲۰ سال) شرکت نمودند. تکرارپذیری اندازه‌گیری ضخامت عضلات شکمی (عرضی شکمی- مایل داخلی- مایل خارجی) در هنگام استراحت و در هنگام انقباض توسط سونوگرافی مورد بررسی قرار گرفت. دو اندازه گیری در یک روز به فاصله ۱ ساعت برای بررسی تکرارپذیری درون روز و نوبت آخر با فاصله یک هفته برای ارزیابی تکرارپذیری بین روزها صورت گرفت. یافته‌ها: اندازه‌گیری ضخامت عضلات عرضی شکمی- مایل داخلی و مایل خارجی توسط سونوگرافی در بیماران کمردرد مزمن غیراختصاصی برای عضلات عرضی شکمی در حالت استراحت، تکرارپذیری بالا (۹۰/۰ ICC=) درون روز و هم‌چنین در بین روز (۸۵/۰= ICC) و برای همین عضله در وضعیت انقباض (۸۲/۰ ICC=) درون روز و هم چنین در بین روز (۸۶/۰(ICC= را نشان داد. هم‌چنین تکرارپذیری برای عضلات مایل داخلی ۸۲ درصد و ۹۰/۰ ICC= و هم‌چنین ۸۸ درصد و ۸۸/۰ ICC= به ترتیب برای درون و بین روز در حال استراحت و انقباض به دست آمده است. تکرارپذیری درون و بین روز با ۷۹ درصد و ۸۶/۰ ICC= در حال استراحت و ۷۵ درصد و ۷۹/۰= ICC در حال انقباض برای عضله مایل خارجی شکمی به دست آمده است. استنتاج: نتایج مطالعه بیان گر آن است که سونوگرافی از تکرارپذیری بالایی برای ارزیابی ضخامت عضلات شکمی برخوردار بوده و می‌تواند به عنوان یک ابزار قابل اعتماد در ارزیابی بیماران و هم‌چنین در بررسی اثر مداخلات مختلف درمانی به کار گرفته شود.

---

سابقه و هدف: سامانه ثبت الکترونیک بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور با هدف ایجاد بانک اطلاعاتی سریع و صحیح برای استفاده محققان و برنامه‌ریزان درمان بیماران طراحی و ایجاد شد. این گزارش وضعیت بیماران ثبت شده در تابستان ۱۳۹۵ را نشان می‌دهد.

مواد و روش‌ها: در مطالعه توصیفی حاضر، اطلاعات ثبت شده در بخش‌های اپیدمیولوژیک، معاینات بالینی، عوارض بیماری، آزمایشات روتین و داروهای مصرفی، موارد جدید و فوت در سامانه ثبت می‌گردد. از آمار توصیفی برای گزارش داده‌ها استفاده شد.

یافته‌ها: تا نیمه تابستان ۱۳۹۵ تعداد ۱۰۵۳ بیمار شامل ۵۰۰ مذکر (۵/۴۷ %) و ۵۵۳ مونث (۵/۵۲ %) از ۱۴ بیمارستان در سامانه ثبت شده .این تعداد حدود نیمی از بیماران زیر پوشش دانشگاه متبوع است. ۹۲۰ نفر(۴/۸۷ %)  وابسته به تزریق خون بودند. تعداد ۵۷۱ نفر (۲/۵۴ %) مجرد بودند. به لحاظ تحصیلات ۳۱۴ نفر (۸/۲۹%) دارای تحصیلات بالاتر از دیپلم هستند. ۳۵۰ نفر (۲/۳۳ %) شاغل بودند. تعداد ۶۰۶ (۵۸ %) مورد سابقه اسپلنکتومی دارند. کم کاری پارا تیروئید در ۱۴۵ نفر (۳/۱۴ %)، دیابت قندی در ۱۲۰ نفر (۱۲%)، کم‌کاری تیروئید در ۱۱۲ نفر (۱۱ %) گزارش شدند. تعداد ۱۱۳ مورد (۲/۱۱ %) دچارکاردیومیوپاتی بودند. رژیم درمانی آهن زدا در ۴/۵۰ % بیماران دسفروکسامین تنها و در ۳/۲۴ % دسفروکسامین و دفریپرون بود.

استنتاج: پژوهش حاضر نشان داد، علی رغم کامل نبودن رکوردها در سامانه ثبت بیماران تالاسمی ماژور، سیستم الکترونیکی جامع می تواند نظام مراقبت بیماران تالاسمی ماژور را ارتقا بخشد.

---

سابقه و هدف: در افراد ورزشکار، تسریع پر شدگی دیاستولیک بیش تر از افراد سالم می باشد و تغییرات مورفولوژیک و عملکردی قلب ورزشکاران مورد بحث است. این مطالعه با هدف مقایسه اندکس‌های عملکرد سیستولیک و دیاستولیک بطن چپ بین ورزشکاران سالم ایزومتریک و ایزوتونیک و افراد سالم غیر ورزشکار انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت مورد و شاهدی انجام شد. ورزشکاران سالم ایزومتریک (۲۵=n) و ورزشکاران سالم ایزوتونیک (۲۵=n) به عنوان مورد و افراد سالم غیر ورزشکار (۲۵=n) تحت اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک و داپلر بافتی قرار گرفتند. سپس شاخص‌های عملکردی و ساختاری قلبی در افراد، ثبت و بین گروه‌ها بررسی شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ۱۶,۰ انجام شد. P-value کم‌تر از ۰۵/۰ به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: میانگین ضخامت دیوار خلفی بطن چپ در زمان دیاستول (PWd)، قطر سپتوم بین بطنی در زمان دیاستول (IVSd) و توده بطن چپ (LV mass)، در ورزشکاران ایزومتریک به طور معنی داری بیش‌تر از گروه کنترل بود (۰۵/۰p<). میانگین اندازه بطن راست در گروه ایزوتونیک بیش ترین (cm ۵۱/۰±۳) و در گروه کنترل کم ترین بود
 (cm ۲۷/۰±۶/۲)که این اختلاف بین گروه‌های ایزوتونیک و کنترل (۰۰۱/۰p=) و بین گروه‌های ایزومتریک و کنترل معنی دار بود (۰۲/۰p=). تفاوت میانگین ولوسیتی موج E بین ورزشکاران ایزومتریک و ایزوتونیک معنی‌دار بود  (به ترتیب، cm/s ۱۳/۰±۸۹/۰ و ۱/۰±۸۱/۰؛ ۰۳/۰p=).

استنتاج: انجام ورزش‌های ایزوتونیک تغییرات کم تری بر روی پارامترهای سیستولیک و دیاستولیک قلبی در مقایسه با ورزش‌های ایزومتریک ایجاد می کنند. تنها اختلاف بین اثرات قلبی ورزش‌ ایزوتونیک با ایزومتریک، بر روی ولوسیتی موج E مشاهده شد. در ورزش‌های ایزومتریک و ایزوتونیک علی رغم هایپرتروفی بطن چپ و افزایش ضخامت دیواره بطن‌ها، هیچ گونه اختلال در وضعیت عملکرد سیستولیک و دیاستولیک قلبی یافت نشد.

---

سابقه و هدف: یکی از عوامل کنترل کننده بسیاری از اجزای سلولی و عملکرد های بیولوژیک در سطح اپی ژنتیک، MicroRNA ها می ‌باشند. miR-۴۲۹ جزو خانواده miR-۲۰۰ بوده و در متاستاز سرطان دخالت دارد. مطالعات بسیاری ارتباط miR-۴۲۹ را با سرطان کبد، مثانه، روده و معده بررسی کرده‌‌اند. این مطالعه با هدف تغییر بیان ژن E۲F۳ پس از ترانسفکت کردن سلول‌های MCF-۷ با وکتورهای pre-miR-۴۲۹ و anti-miR-۴۲۹ به عنوان هدف احتمالی miR-۴۲۹، انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، با استفاده از پایگاه های داده‌ miR و ابزار های بیوانفورماتیکی E۲F۳ به عنوان هدف miR-۴۲۹ پیش‌بینی شد. سپس سلول‌های MCF-۷ با دو وکتور pre-miR-۴۲۹ و anti-miR-۴۲۹ ترانسفکت شدند. پس از گذشت ۴۸ ساعت، استخراج RNA و سنتز cDNA انجام شد. میزان بیان miR-۴۲۹ و ژن هدف با استفاده از روش Real-Time PCR بررسی شد.
یافته‌ها: نتایج حاصل از مقایسه گروه سلول‌های ترانسفکت نشده، ترانسفکت ‌شده با pre-miR-۴۲۹ و ترانسفکت شده با anti-miR- ۴۲۹ نشان دهنده افزایش بیان ژن هدف در اثر ترانسفکشن با anti-miR-۴۲۹ (۳۸/۹ برابر) و کاهش بیان در اثر ترانسفکشن با pre-miR-۴۲۹ می‌باشد (۳/۵ برابر).
استنتاج: کاهش بیان miR-۴۲۹ در متاستاز به استخوان در سرطان پستان نقش داشته و در تومور تخمدان و کارسینومای کولورکتال کاهش بیان آن باعث کاهش متاستاز و تهاجم می گردد. در مطالعه حاضر نشان داده شد که میزان بیان E۲F۳ در اثر ترنسفکت با pre-miR-۴۲۹ کاهش و با anti-miR-۴۲۹ افزایش می‌یابد، بنابراین miR-۴۲۹ می‌تواند به عنوان ساپرس‌کننده تومور در سرطان پستان از طریق مهار E۲F۳ عمل کند.
 

---

سابقه و هدف: کاهش درد پس از اعمال جراحی زانو سبب افزایش رضایتمندی و کاهش مشکلات بیماران می‌شود. لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر پیش داروهای خوراکی دکسترومتورفان، گاباپنتین و ترکیب گاباپنتین به همراه دکسترومتورفان بر میزان کاهش درد پس از اعمال جراحی آرتروسکوپی رباط صلیبی جلویی و خلفی زانو  با بیهوشی عمومی، انجام شده است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، تعداد ۱۱۴ بیمار کاندید اعمال جراحی آرتروسکوپی رباط صلیبی جلویی و خلفی زانو با بیهوشی عمومی  در بیمارستان رسول اکرم تهران در سال ۱۳۹۶ به صورت در دسترس انتخاب شده و به سه گروه تقسیم شدند، که شامل گروه های  دریافت کننده دکسترومتورفان، گاباپنتین و گاباپنتین به همراه دکسترومتورفان بودند . سپس شدت درد (NRS) و میزان مسکن مصرفی و امتیاز Ramsay  در آن ها مقایسه شد.
یافته‌ها: میزان کاهش شدت درد در بیماران مورد بررسی به میزان معناداری در گروهی که ترکیب دکسترومتورفان و گاباپنتین را دریافت نمودند، بیش از دو گروه دیگر بود(۰۰۰۱/۰=P). میزان مصرف مسکن پتدین به میزان معناداری در گروهی که ترکیب دکسترومتورفان و گاباپنتین را دریافت نمودند، کم تر از دو گروه دیگر بود(۰۰۴/۰=P).
استنتاج: بر اساس مطالعه حاضر، پیش داروی خوراکی گاباپنتین به همراه دکسترومتورفان بر میزان کاهش درد پس از اعمال جراحی آرتروسکوپی رباط صلیبی جلویی و خلفی زانو اثربخشی خوبی دارد که بیش از هر یک از این دو دارو به تنهایی می‌باشد. لذا استفاده از ترکیب این پیش داروهای خوراکی جهت اداره درد پس از اعمال جراحی آرتروسکوپی رباط صلیبی زانو توصیه می‌شود.
 
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۹N۲۰۱۴۱۱۲۷۰۲۰۱۱۲IRCT

---

سابقه و هدف: با توجه به نقش مهم بیمارستان‌ها در مدیریت بحران در جامعه، این مطالعه با هدف، ارزیابی آگاهی و آمادگی کارکنان پرستاری در مقابل کرونا ویروس جدید انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی در سال ۱۳۹۹ در مراکز منتخب دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام گرفت که طی آن ۱۴۲ نفر از کارکنان پرستاری مراکز آموزشی درمانی از طریق سرشماری وارد مطالعه شدند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از یک پرسشنامه انجام گرفت.
یافته‌ها: در این مطالعه، کارکنان بیمارستانی در زمینه‌ی روش‌های پیشگیری یا رفتارهای محافظتی در مقابل انتقال ویروس از بیماران مشکوک به کووید-۱۹ (۷۳ درصد)، تست‌های تشخیصی بیماری (۳۸/۸ درصد) و آشنایی با علایم شایع در تشخیص بیماران آلوده به کووید-۱۹ (۳۸/۸ درصد) از اطلاعات مطلوبی برخوردار بودند، ولی آن‌ها در زمینه شرکت در کلاس‌های آموزشی بیمارستانی (۶۶ درصد)، آمادگی لازم برای مدیریت شیوع ناگهانی کرونا ویروس جدید (۴۴ درصد)، اعتماد به نفس لازم برای رسیدگی به بیماران مشکوک به کووید-۱۹ (۵۰ درصد) و رضایت از تجهیزات و لوازم حفاظت فردی برای مقابله با ویروس کووید-۱۹ (۳۷ درصد) در سطح مطلوبی قرار نداشتند.
استنتاج: نتایج مطالعه نشان داد که آگاهی و آمادگی لازم در برخی زمینه‌ها برای مدیریت بحران ناشی از پاندمی کووید-۱۹ وجود ندارد.

---

 سابقه و هدف: میزان مرگ و میر ناشی از مسمومیت‌های عمدی و غیرعمدی در گروه آسیب‌پذیر سالمندان نسبت به جمعیت عمومی بیش‌تر است، لذا این مطالعه با هدف تعیین عوامل مرتبط با بروز و شدت مسمومیت حاد در سالمندان انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش مقطعی گذشته‌نگر با مرور پرونده‌های بالینی تمام افراد بالای ۶۰ سال که به دلیل مسمومیت حاد عمدی یا غیرعمدی طی سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۹ در مرکز آموزشی درمانی رازی قائمشهر استان مازندران بستری شدند، انجام شد. متغیرهای مطالعه شامل ویژگی‌های دموگرافیک، انگیزه مسمومیت، رخداد و نوع ماده منجر به مسمومیت، علائم بالینی مسمومیت و نتیجه درمان بودند. داده‌ها با نرم‌افزار آماری ۱۴STATA تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: از بین ۲۰۰ سالمند مبتلا به مسمومیت با میانگین سنی۸/۴±۶۹/۸۴ سال، ۶۴/۵درصد مرد بودند و ۷۷/۵ درصد از مسمومیت‌ها غیرعمدی بود. مصرف تریاک و مشتقات آن، فراوان‌ترین رخداد منجر به مسمومیت بود و فراوان‌ترین ماده مسمومیت‌زا تریاک و الکل بودند. شایع‌ترین شیوه مسمومیت از راه گوارشی بود(۷۶/۵ درصد). فقط ۰/۵ درصد از بیماران بعد از درمان سرپایی  مرخص شدند. میانگین طول مدت بستری ۲/۲ روز و این مدت در سالمندان مسموم ناشی از مصرف همزمان چند دارو یا مصرف مواد مخدر طولانی‌تر بود. ۱/۵درصد بیماران نیاز به اینتوباسیون، ۴/۵ درصد نیاز به بستری در ICU و ۱/۵درصد نیاز به دیالیز اورژانسی داشتند. ۰/۵ درصد از بیماران بستری فوت شدند.
استنتاج: مسمومیت‌های غیرعمدی بخش قابل توجهی از مسمومیت در دوران سالمندی را به خود اختصاص می‌دهد. بررسی مرگ و میر غیرمستقیم مانند مرگ ناشی از عوارض بعد از ترخیص و همچنین بررسی بار اقتصادی اجتماعی مشکل مسمومیت در سالمندان پیشنهاد می‌شود.
 

---

سابقه و هدف: گونۀ جدید ویروس کرونا (COVID-۱۹) می‌تواند موجب آسیب حاد کلیه (AKI) شود و بیماران دارای بیماری زمینه‌ای کلیه پروگنوز بدتری دارند. در این مطالعه، یافته‌های بالینی و آزمایشگاهی بیماران مبتلابه کووید-۱۹ و عوامل خطر مرگ و بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) ارزیابی شده است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مشاهده‌ای بر روی ۲۹۶ بیمار مبتلابه کووید-۱۹ با و بدون بیماری زمینه‌ای کلیوی انجام شده است. از مجموع ۲۹۶ مورد بیمار بستری‌شده، ۳۷ نفر فوت کردند (میانگین سنی: ۶۶/۶±۱۷/۶).
یافته‌ها: شایع‌ترین علائم اولیۀ بیماران فوت‌شده این موارد بود: تنگی نفس (۳۷/۸ درصد)، سرفه (۲۱/۶ درصد)، سن بالا، استفاده از انسولین، بیماری دستگاه عصبی مرکزی (CNS)، شوک عفونی، هیپوآلبومینمی (۰/۰۰۰۱>P) و میزان بالای INR (۰/۰۰۰۱>P). میانۀ زمان مرگ موارد بستری‌شده در ICU بیش‌تر از بیماران فاقد بیماری مزمن کلیه (CKD) بود (OR ۳/۰۸، ۰/۰۰۶= P). در افراد فوت‌شده از آزیترومایسین و سفتریاکسون به میزان کم‌تر و بیش‌تر از مروپنم استفاده شده بود (۰/۰۰۰۱>P).
استنتاج: این مطالعه نشان می‌دهد که خطر مرگ‌ومیر و بستری در ICU در بیماران دارای CKD بیش‌تر از بیماران فاقد CKD است. ارزیابی اثرات درمانی آزیترومایسین و سفتریاکسون و عوارض جانبی رسیژن و مروپنم در بیماران فوت‌شدۀ مبتلابه کووید نشان داده شد. اضافه بر این، نشان داده شد که آلبومین پایین، INR، نوتروفیل و گلبول‌های سفید (WBC) بالا به‌طور قابل‌توجهی خطر مرگ‌ومیر این بیماران را افزایش می‌دهد.