ابراهیم عباسی، ایرج صالجی، ابراهیم زرین کلام، کمال رنجبر، فاطمه میرزایی، علیرضا کمکی، سارا سلیمانی اصل،
دوره ۳۲، شماره ۲۰۷ - ( فروردین ۱۴۰۱ )
چکیده
سابقه و هدف: اثرات مضر مرفین بر کبد پس از سندرم ترک نامشخص است. از این رو در این آزمایش، تاثیر ورزش بر استرس اکسیداتیو، التهاب کبد، آنزیم‌های کبدی و بافت‌شناسی کبد پس از سندرم ترک در رت‌ها مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، ۳۰ سر رت نر نژاد ویستار بطور تصادفی به ۵ گروه شامل کنترل، سندرم ترک، سندرم ترک همراه با ورزش استقامتی، ورزش مقاومتی و ورزش همزمان تقسیم شدند. گروه معتاد، مرفین را به مدت ۲۸ روز دریافت کردند و بعد از ترک آن انواع مختلف ورزش برای ۱۰ هفته انجام شد. در پایان مطالعه، رت ها کشته شدند و کبد جدا شد و فعالیت آنتی‌اکسیدانی اندازه گیری شد. هیستوپاتولوژی کبد نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین سطح فاکتور نکروز توموری آلفا (TNFα) اندازه گیری شد.
یافته‌ها: در گروه سندرم ترک مرفین میزان ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام(TAC)، گلوتاتیون، و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (SOD) در مقایسه با گروه کنترل معنی‌داری‌کاهش یافت (۰/۰۵P<)، درحالی‌که غلظت مالون دی‌آلدئید (MDA)، ظرفیت اکسیداسیون تام (TOS) و TNF-α در رت‌های معتاد در مقایسه با کنترل افزایش چشمگیری داشت(۰/۰۵P<). با این حال، استفاده از انواع مختلف تمرین باعث کاهش غلظت MDA، TOS و TNF-α و همچنین افزایش TAC، SOD و گلوتاتیون شد. تجزیه و تحلیل‌های بافت‌شناسی نشان‌دهنده آسیب کبدی شدید در گروه سندرم ترک بود، در حالی که ورزش سبب بهبود این تغییرات شد.
استنتاج: اگرچه از مرفین به‌عنوان ضد درد در بیماران استفاده می‌شود، اما این مطالعه نشان داد که مصرف مرفین اثر مضری بر عملکرد و بافت‌شناسی کبد دارد.
mazums.ac.ir