سابقه و هدف: اختلالات تمپورومندیبولار (TMD) گروهی از علائم و نشانه‌ها هستند که به همراه درد، عملکرد ناقص TMJ و عضلات جونده تشخیص داده می‌شوند. نقش فاکتورهای اتیولوژیک نظیر استرس و تداخلات اکلوزالی دراین اختلالات مورد توجه است. تحقیق حاضر با هدف تعیین فراوانی اختلالات تمپورومندیبولار و رابطه آن با استرس و تداخلات اکلوزالی در مراجعین به کلینیک دانشکده‌ی دندانپزشکی ساری در سال‌های ۹۴-۱۳۹۳ انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این تحقیق توصیفی-تحلیلی، ۶۸ فرد (۴۱ زن، ۲۷ مرد) مراجعه کننده به مرکز فوق به صورت تصادفی انتخاب شدند.تداخلات اکلوزالی در نمونه‌ها براساس معاینات بالینی و میزان استرس آنان با پرسشنامه اندازه گیری اضطراب‌ تیلور بررسی و رابطه‌ TMD با متغیرهای مختلف از طریق آزمون‌های chi-square و exact fisher بررسی گردید. داده‌های تحقیق با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۰/۲۲ تحلیل گردید.

یافته‌ها: از کل نمونه‌ها؛ ۵۱ نفر (۰/۷۵درصد) TMD داشته‌اند. در مبتلایان TMD؛ ۱ نفر (۹/۱درصد) استرس اندک؛ ۳۰ نفر (۸/۵۸ درصد) استرس متوسط و ۲۰ نفر (۲/۳۹ درصد) استرس بالا داشتند. ارتباط معنی‌داری بین ابتلاء به TMD و استرس دیده نشد. ۷/۱۳ درصد مبتلایان به TMD تداخل centric نداشته؛ ۶/۷۰درصد تا arch of close و ۷/۱۵درصد نیز تا line of closure تداخل داشته‌اند. رابطه معنی‌داری بین ابتلاء به TMD با تداخلات سمت کارگر (۰۳/۰p<)؛ تداخلات پیشگرایی (۰۰۰۱/۰p<)؛ وضعیت arch of closure (۰۳/۰p<) و تداخلات غیرکارگر (۰۱/۰p=) مشاهده شد.

استنتاج: شیوع اختلالات تمپورومندیبولار در جامعه‌ی مراجعین به کلینیک دانشکده‌ی دندانپزشکی ساری در سال‌های ۹۴-۱۳۹۳ بالا بوده و این اختلالات با استرس رابطه نداشته‌ است؛ هرچند بروز آن‌ها با وجود برخی تداخلات اکلوزالی در مبتلایان مرتبط بوده است.

شماره ثبت کارآزمایی بالینی : ۱N۲۰۱۴۱۱۳۰۲۰۱۵۸IRCT